вестыбуля́рны, -ая, -ае.

У выразе: вестыбулярны апарат (спец.) — орган у хрыбетных жывёлін і чалавека, які з’яўляецца часткай унутранага вуха і служыць для каардынацыі рухаў і захавання раўнавагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Férnschreiber

m -s, - тэлегра́фны апара́т, тэлета́йп

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Projektiónsapparat

m -s, -e праекцы́йны апара́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ráumflugkörper

m -s, - касмі́чны лята́льны апара́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Registríerkasse

f -, -n камерц. ка́савы апара́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

лета́тельный лята́льны;

лета́тельный аппара́т лята́льны апара́т;

лета́тельная перепо́нка зоол. лята́льная перапо́нка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

аэраста́т, ‑а, М ‑таце, м.

Паветраплавальны апарат, напоўнены газам больш лёгкім, чым паветра, што дазваляе яму ўзнімацца і трымацца ў паветранай прасторы; паветраны шар.

•••

Змейкавы аэрастат — лятальны апарат змеепадобнай формы.

[Ад грэч. aēr — паветра і statos — які стаіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аэрапла́н, ‑а, м.

Уст. Лятальны апарат, цяжэйшы за паветра; самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інду́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да індуктара. Індуктарны тэлефонны апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інкуба́тар, ‑а, м.

Апарат для штучнага вывядзення птушанят з яец.

[Ад лац. incubare — выседжваць птушанят.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)