рабаці́ць, ‑ціць; незак.
1. што. Пакрываць рабаціннем (у 2 знач.), рабізной (у 2 знач.). Вуліца падсохла за ноч, толькі дзе-нідзе слабы ветрык злёгку рабаціў плыткія лужыны. Адамчык.
2. Выклікаць адчуванне рабізны, стракатасці ў вачах. Ад .. ветру разам ускалыхваўся арэшнік і рабаціў уваччу. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сме́ртнік, ‑а, м.
Той, хто асуджаны на смерць. Кастусь Прыбыткоўскі ў гэты апошні момант меў адчуванне, падобнае да адчування смертніка, які ведае, што сваёю смерцю ён выратоўвае тых, хто яму даражэй за ўласнае жыццё. Чорны. На расстрэле.. [бацьку] паставілі ў сямі кроках ад смертнікаў. Скрыган.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Túchfühlung
f -
1) вайск. адчува́нне ло́кця
2) це́сная су́вязь, канта́кт
~ miteinánder hálten* — падтры́мліваць це́сную су́вязь адзі́н з адны́м
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
errégen
1.
vt узбуджа́ць, хвалява́ць; выклі- ка́ць (якое-н. адчуванне)
Áufsehen ~ — прыця́гваць ува́гу, рабі́ць сенса́цыю
2.
(sich) хвалява́цца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
uczucie
uczu|cie
н.
1. пачуццё;
~cia rodzicielskie — бацькоўскія пачуцці;
~cie gniewu — пачуццё гневу;
śpiewać z ~ciem — спяваць з пачуццём;
darzyć kogo ~ciem — мець схільнасць да каго;
2. пачуццё, сімпатыя;
wygasanie ~ć — згасанне пачуццяў;
3. адчуванне;
~cie zimna — адчуванне холаду
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
предвкуше́ние ср. чака́нне, -ння ср. (чаго), смакава́нне напе́рад, адчува́нне (сма́ку) напе́рад; прадчува́нне, -ння ср.; спадзява́нне, -ння ср. (на што);
в предвкуше́нии ра́достной встре́чи чака́ючы ра́даснай сустрэ́чы; адчува́ючы напе́рад ра́дасную сустрэ́чу.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
czucie
н.
1. адчуванне, пачуванне, пачуццё;
2. адчувальнасць, успрымальнасць;
3. уст. прадчуванне;
upaść bez ~a — упасці непрытомным; страціць прытомнасць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ко́лка 1, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. калоць 2. Колка дроў. Колка цукру.
ко́лка 2,
1. Прысл. да колкі 1.
2. безас. у знач. вык. Пра адчуванне ўколу, рэзі. Колка ісці босымі нагамі па ржэўніку. □ Сорам не елка — вачам не колка. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сказі́цца, ‑зіцца; зак.
1. Змяніцца, перайначыцца. У галоўным герою апавядання, у Петражыцкім, гэта адчуванне сувязі, непадзельнасці майго і агульнага сказілася, адступіла перад такімі рысамі характару, як свавольства, празмернасць уласнага інтарэсу. Бярозкін.
2. Вельмі моцна змяніцца, страціць звычайны, натуральны выгляд (пра твар, знешні выгляд). Твар сказіўся ад злосці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сці́снуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак.
1. Ціскам зменшыць аб’ём чаго-н., шчыльна злучыць што-н.
С. пружыну.
2. каго-што. Моцна ахапіць каго-, што-н.; здушыць.
С. у абдымках.
С. у чарзе.
3. Здушыць, сцясніць (горла, грудзі).
Спазмы сціснулі горла.
4. перан. Выклікаць адчуванне болю, цяжару (на душы, у сэрцы).
Боль сціснуў сэрца.
5. што. Шчыльна злучыўшы, прыціснуць адно да аднаго.
С. зубы.
|| незак. сціска́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. сціска́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)