hideous [ˈhɪdiəs] adj. агі́дны; га́дкі, бры́дкі; страшэ́нны, жахлі́вы;

a hideous face бры́дкі твар;

a hideous crime жахлі́вае злачы́нства;

a hideous house страшэ́нны дом

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stinking [ˈstɪŋkɪŋ] adj.

1. смярдзю́чы

2. infml агі́дны, пры́кры;

a stinking shame страшэ́нная га́ньба

♦ He’s stinking rich. ≅ У яго грошай як гразі.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scabby

[ˈskæbi]

adj.

1) струпава́ты, у струпо́х

2) каро́ставы, шалудзі́вы

3) informal по́длы; нікчэ́мны; агі́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

shocking

[ˈʃɑ:kɪŋ]

adj.

1) жахлі́вы, ашаламля́льны

2) сканда́льны; агі́дны, гане́бны, абура́льны

3) informal ве́льмі благі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lewd

[lu:d]

adj.

1) распу́сны, агі́дны; непрысто́йны

2) Obsol.

а) неадукава́ны

б) ні́зкі; бязва́ртасны; беспрынцыпо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

noisome

[ˈnɔɪsəm]

adj.

1) агі́дны; мо́ташны, сьмярдзю́чы

a noisome slum — сьмярдзю́чыя трушчо́бы

2) шко́дны; нездаро́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

га́дкі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Вельмі непрыемны (з выгляду, на смак і пад.); прыкры, брыдкі. Гадкае стварэнне. Гадкі сон. Гадкае надвор’е.

2. Агідны, подлы, варты пагарды, ганьбавання. Гадкі чалавек. Гадкі ўчынак. □ — Я, Цімох, не буду апраўдвацца: я ўзяўся за гадкую, паскудную справу. Мяне нанялі войт і яго сябры, каб я стаў фальшывым партызанам і даносіў ім на вас. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачва́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Вельмі непрыгожы, агідны, брыдкі; такі, як у пачвары. Нос ці, праўдзівей, бязноссе робіць твар жанчыны страшэнна брыдкім, пачварным, а голас гугнявым. Колас. [Сашынаму] хвораму ўяўленню здаецца, што твар .. [немца] нечалавечы, пачварны, аброс дзікай шчэццю... Шамякін.

2. Незвычайны, выключны (пра якія‑н. адмоўныя якасці). [Янка Брыль] .. выступае, як удумлівы, назіральны бытапісьменнік, якога глыбока хвалююць пачварныя з’явы сялянскага побыту. Майхровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Плюга́вы ’мізэрны, худы, нікчэмны’, ’мярзотны, агідны’ (ТСБМ, Нас., Шпіл., Сержп., Мік., Маш., Юрч. СНЛ; пух., Сл. ПЗБ), ’сыры (пра дровы)’, ’сапсаваны (пра кроў)’ (пух., Сл. ПЗБ), ’дрэнны, нязграбны’ (Касп.), ’дрэнны’, ’брудны’ (Сл. Брэс.), ’брудны, гразкі’ (пін., Шатал.), плюга́вец ’нягоднік’ (Бяльк.), плюгаўка ’агідная жанчына, неакуратная’, пух. плюгоўка ’шкодная жанчына’ (Сл. ПЗБ), плюга́нка ’агідная’ (Мал.), плюгаўка ’брыдкія, агідныя насякомыя і жывёлы: свярчок, мыш, павук’ (Нас.), плюгаўства ’машкара’ (паст., Сл. ПЗБ; ТС), ’нікчэмнасць’ (Юрч. СНЛ), плюга́віньня, плюга́ўліньня ’зневажанне, прыніжэнне’, плюгавіць ’апаганіць нечыстотамі, брудам’, плюга́віцца ’псавацца’, плюга́вінне ’бруд з ванітаў і харкавіння’ (Нас.). Укр. плюга́вий ’гадкі, нікчэмны’, рус. плюга́вый ’мярзотны, паскудны’, польск. plugawy ’брудны, агідны, гнюсны, мярзотны’, чэш. plihlý, plihý ’абвіслы’, plouhati ’цягнуць, валачы па гразі’, зах.-чэш. plíhati ’цягнуцца, валачыцца, ледзь ісці’, славац. pľuhavý ’мярзотны, гнюсны, паскудны’, ’брыдкі, агідны’, ’кепскі (пра надвор’е)’; pľuhať sa ’пэцкацца’, славен. plúhek ’нясмачны’, дыял. plígek ’несалёны’, ’пусты’. Прасл. plʼugъ ’мокры, рэдкі, брудны’ (Сной–Бязлай, 3, 62), роднаснае лат. blʼugt ’мякнуць’, ’станавіцца слізкім’ (Махэк₂, 462) < і.-е. pleu̯‑ ’цячы, ліць, плаваць’. Памылкова Фасмер (3, 289), Брукнер (419) выводзяць *pljugavъ з plʼujǫ > плюю > плява́ць (гл.). Атрэмбскі (JP, 61, 1961, 3, 182) выводзіць з plucha, якое з pluskać.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wídrig

a

1) брды́кі, агі́дны

2) сустрэ́чны (вецер)

3) зме́нлівы (пра лёс)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)