лакфіёль

(ням. Lackviole)

травяністая расліна сям. крыжакветных з жоўтымі і чырвона-жоўтымі пахучымі кветкамі, пашыраная ў Паўд. Грэцыі; на Беларусі разводзіцца як дэкаратыўная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лікападые́ла

(н.-лац. lycopodiella)

травяністая расліна сям. дзеразовых з паўзучымі сцёбламі, лінейна-шылападобным лісцем, пашыраная ў розных кліматычных зонах; на Беларусі трапляецца рэдка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ма́льва

(лац. malva)

травяністая расліна сям. мальвавых з буйнымі белымі або ружовымі кветкамі, пашыраная пераважна ва ўмераных зонах; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

маргары́тка

(фр. marguerite)

травяністая расліна сям. складанакветных з буйнымі рознакаляровымі кветкамі, пашыраная ў Еўропе, Малой Азіі і Паўн. Амерыцы; вырошчваецца як дэкаратыўная; стакротка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

наумбу́ргія

(н.-лац. naumburgia)

травяністая расліна сям. першакветных з вострым лісцем і дробнымі жоўтымі кветкамі ў гронках, пашыраная на ўсёй тэрыторыі Беларусі; кізляк.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нут

(тур. nohut)

травяністая расліна сям. бабовых, якая вырошчваецца як харчовая і кармавая пераважна ў Афрыцы, Сярэд. і Малой Азіі; інтрадукавана на Беларусі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пастарна́к

(ст.-польск. pasternak < с.-в.-ням. pasternac, ад лац. pastinaca)

травяністая расліна сям. парасонавых з прыемным пахам; ужываецца як прыправа да ежы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

перыфіто́н

(ад перы- + гр. phyton = расліна)

сукупнасць арганізмаў, якія пасяляюцца на падводных прадметах і раслінах (напр. прасцейшыя, чэрві, малюскі, губкі і інш.); абрастанне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

санвіта́лія

(н.-лац. sanvitalia)

травяністая расліна сям. складанакветных з ярка-жоўтымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Цэнтр. Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыхафіты́я

(ад гр. thriks, -ichos = волас + phyton = расліна)

інфекцыйная грыбковая хвароба чалавека і жывёл, якая выклікаецца трыхафітонам; пашкоджвае скуру, валасы, ногці; стрыгучы лішай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)