адве́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адведваць — адведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвіваць — адвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адві́льванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвільваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адво́з, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвозіць — адвезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвучваць — адвучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адводзіць — адвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвязваць — адвязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгаво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адгаворваць — адгаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адга́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адгадваць — адгадаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аджыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аджываць — аджыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)