выку́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкурваць — выкурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выку́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкусваць — выкусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лаў, ‑лаву, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылоўліваць — вылавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выле́пліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылепліваць — вылепіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выло́мліванне, ‑я, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выломліваць — выламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выло́ўліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылоўліваць — вылавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылу́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылузваць — вылузаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылу́пліванне, ‑я, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылупліваць — вылупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылу́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылушчваць — вылушчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылячэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. вылечвацца — вылечыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)