шантажы́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Той, хто займаецца шантажом, дамагаецца чаго‑н. шляхам шантажу. Хлопец памкнуўся быў дагнаць гэтага шантажыста, але той .. адбег яшчэ далей. Быкаў. [Жывіца:] — У нашым кодэксе, здаецца, ёсць такое права — прыцягваць да крымінальнай адказнасці шантажыстаў і паклёпнікаў... Ваданосаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
użytkownik
м. спажывец; карыстальнік; той, хто карыстаецца;
użytkownik drogi — карыстальнік дарогі;
użytkownik języka — лінгв.. носьбіт мовы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
бу́лачнік, ‑а, м.
1. Уладальнік булачнай або гандляр булкамі.
2. Той, хто выпякае булкі; кандытар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іншаду́мец, ‑мца, м.
Той, хто думае, мысліць інакш, чым хто‑н., мае іншыя погляды, перакананні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
камента́тар, ‑а, м.
Той, хто каменціруе што‑н.; аўтар каментарыя, каментарыяў. Каментатар па знешнепалітычных пытаннях.
[Лац. commentator.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
більярды́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Той, хто захапляецца гульнёй у більярд, часта гуляе ў більярд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блюдалі́з, ‑а, м.
Разм. пагард. Той, хто дагаджае каму‑н. дзеля ўласнай выгады; прыслужнік, халуй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аку́стык, ‑а, м.
1. Спецыяліст у галіне акустыкі.
2. Разм. Той, хто абслугоўвае гукаўлоўныя апараты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ара́ты, ‑ага, м.
Той, хто арэ зямлю; земляроб. Дзе араты плача, там жняя скача. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
архаі́ст, ‑а, М ‑сне, м.
Той, хто прытрымліваецца старадаўніх форм у літаратурнай або мастацкай творчасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)