андэрра́йтэр

(англ. underwriter)

асоба, якая прымае на сябе абавязацельства па размяшчэнню, рэалізацыі каштоўных папер (акцый) на рынку.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

імпарцёр

(англ. importer, ад лац. importare = увозіць)

краіна, установа або асоба, якія займаюцца імпартам 1 (проціл. экспарцёр).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

індыві́дуум, індыві́д

(лац. individuum)

1) кожны асобна ўзяты жывы арганізм;

2) асобны чалавек сярод іншых людей, асоба.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кура́тар

(лац. curator = апякун)

асоба, якой даручана кіраўніцтва, нагляд за кім-н., чым-н. (напр. к. групы).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

парвеню́

(фр. parvenu)

асоба, якая хутка дасягнула высокага службовага становішча або прабілася ў вышэйшыя слаі грамадства; выскачка.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

парламенцёр

(фр. parlementaire, ад parler = гаварыць)

асоба, якая пасылаецца адным з ваюючых бакоў для перагавораў з праціўнікам.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

экспарцёр

(фр. exporteur, ад лац. exportare = вывозіць)

краіна, установа або асоба, якія займаюцца экспартам 1 (проціл. імпарцёр).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

facet

м. разм. асоба, тып, суб’ект; [нейкі] мужчына;

co to za facet? — хто гэта такі?; што гэта за тып?; што за ён?;

facet od czego — разм. настаўнік чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fixture

[ˈfɪkstʃər]

n.

1) прыла́да, наглу́ха прыро́бленая рэч, прыстасава́ньне, ста́лая ча́стка чаго́-н.

bathroom fixtures — прыла́ды ва́ннага пако́ю

lighting fixtures — асьвятля́льныя прыла́ды

2) асо́ба або́ рэч, яка́я застае́цца до́ўгі час на адны́м ме́сцы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

васа́л

(с.-лац. vassallus, ад лац. vassus = слуга)

1) феадал у сярэдневяковай Зах. Еўропе, які залежаў ад больш буйнога феадала — сеньёра або сюзерэна;

2) перан. падпарадкаваная, залежная дзяржава ці асоба.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)