уладкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца;
1.
2. Асталявацца, стварыць неабходныя ўмовы для жыцця.
3. Паступіць на работу, вучобу, службу і пад., заняць якое‑н. месца, становішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уладкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца;
1.
2. Асталявацца, стварыць неабходныя ўмовы для жыцця.
3. Паступіць на работу, вучобу, службу і пад., заняць якое‑н. месца, становішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чапі́цца, чаплюся, чэпішся, чапіцца;
1. Зачэплівацца за што‑н.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
до́лжен
1. (иметь долг) ві́нен, вінава́т;
он мне до́лжен де́сять ты́сяч рубле́й ён мне ві́нен (вінава́т) дзе́сяць ты́сяч рублёў;
2. (быть обязанным что-л. делать) паві́нен;
мы не должны́ боя́ться тру́дностей мы не паві́нны бая́цца ця́жкасцей; при выражении вероятности, предполагаемой неизбежности переводится ещё личными формами от глаголов мець и (для прошедшего времени) ме́цца;
он ско́ро до́лжен верну́ться ён
она́ должна́ была́ прийти́ ещё вчера́ яна́ ме́лася (паві́нна была́) прыйсці́ яшчэ́ ўчо́ра; для выражения значения: быть вынужденным — переводится также личными формами от глагола му́сіць;
она́ должна́ была́ э́то сде́лать яна́ му́сіла (паві́нна была́) гэ́та зрабі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
Жох 1 ’прайдзісвет’ (
Жох 2 ’костка ў гульні’ (грозд.,
Жох 3 ’выклічнік, што ўказвае на раптоўнасць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лыга́ць ’глытаць’ (
Лыга́ць 2 ’нанізваць што-небудзь на шнурок, дрот’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Се́паць ‘тузаць, пацягваць за што-небудзь’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
push2
1. шту́рхаць; шту́рхацца;
“push” «aд сябе́» (надпіс на дзвярах)
2. праштурхо́ўваць; прашту́рхвацца;
push one’s way пракла́дваць даро́гу
3. націска́ць
4. прымуша́ць, насто́йваць;
push
♦
be pushing 50
push about
push around
push aboutpush forward
push in
push off
push off!
push on
push out
1. звальня́ць; выганя́ць
2. вырабля́ць (у вялікай колькасці)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
аго́нь, агню́,
1. Гаручыя святлівыя газы высокай тэмпературы; полымя.
2. Святло ад асвятляльных прыбораў.
3. Стральба (ружэйная, артылерыйская).
4.
Антонаў агонь — гангрэна, заражэнне крыві (
Баяцца як агню — вельмі баяцца.
Днём з агнём не знойдзеш — нідзе не знойдзеш (
З агню ды ў полымя — з адной непрыемнаці ў другую, яшчэ большую (
Паміж двух агнёў — пра небяспеку з двух бакоў.
Прайсці (праз) агонь, ваду і медныя трубы — шмат зведаць у жыцці; з поспехам пераадолець цяжкасці.
У агонь і ў ваду пойдзе за каго
Гарэць (пячы) агнём — вельмі моцна балець.
Увесь у агні — у гарачцы.
Не жартаваць (не гуляць) з агнём — не рабіць таго, што можа пацягнуць за сабой непрыемныя вынікі.
Агнём і мячом — з бязлітаснай жорсткасцю.
Як агню ўхапіўшы — вельмі
На агеньчык зайсці да каго
Працаваць з аганьком — з запалам, з захапленнем, праяўляючы ініцыятыву, выдумку.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Ветрыць 1 ’сушыць на ветры, праветрываць’ (
Ветрыць 2 ’пазнаваць, вызначаць што-небудзь, прынюхвацца да ветру, чуць нюхам’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ра́на 1, ‑ы,
1. Пашкоджанне тканак жывога арганізма, парушэнне яго цэласнасці.
2.
•••
ра́на 2,
1. Раніцай, уранні.
2. Раннім часам, у першы перыяд раніцы.
3. Да ўстаноўленага або патрэбнага часу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)