гучнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць гучнага; добрае гучанне, звонкасць. Гучнасць голасу. Рэгуляваць гучнасць прыёмніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гнуткасць, ‑і, ж.

Уласцівасць, якасць гнуткага. Гнуткасць цела. Інтанацыйная гнуткасць верша. Гнуткасць кіраўніцтва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галантнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць галантнага; ветлівасць, ласкавасць, далікатнасць. Галантнасць у абыходжанні з гасцямі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замілаванасць, ‑і, ж.

Уласцівасць замілаванага. Уразіла цеплыня і замілаванасць позіркаў, хараство слоў. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згоднасць, ‑і, ж.

Уласцівасць згоднага. Між .. [Ганнай і Васілём] жыла незвычайная лагода і добрая згоднасць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злачыннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць злачыннага. Злачыннасць намеру. // Наяўнасць, колькасць злачынстваў. Барацьба са злачыннасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зябкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць зябкага. Не лета ўжо, з ваколіцы цягне зябкасцю. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

з’яднанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан з’яднанага. З’яднанасць радоў партыі. З’яднанасць савецкіх народаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калянасць, ‑і, ж.

Уласцівасць калянага. [Брызент] даўно страціў калянасць і парабіўся на дзіры. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літаратурнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Уласцівасць літаратурнага (у 4 знач.); літаратурная вартасць чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)