дыямагнеты́зм, ‑у, м.

Уласцівасць некаторых рэчываў адштурхвацца (а не прыцягвацца) полюсамі магнітаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)