надакучлівасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць надакучлівага.

2. Надакучлівыя паводзіны. Яго надакучлівасць апрыкрала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надарванасць, ‑і, ж.

Уласцівасць надарванага (у 2 знач.). У голасе чулася надарванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надуманасць, ‑і, ж.

Уласцівасць надуманага (у 2 знач.). Надуманасць сюжэта. Надуманасць сітуацыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недасканаласць, ‑і, ж.

Уласцівасць недасканалага; адсутнасць дасканаласці ў чым‑н. Недасканаласць ўліку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незычлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць незычлівага; незычлівыя, непрыязныя адносіны да каго‑, чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўпарадкаванасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан неўпарадкаванага. Сацыяльная неўпарадкаванасць. Неўпарадкаванасць расходавання сродкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўкамплектаванасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан неўкамплектаванага; адсутнасць камплекта штата. Неўкамплектаванасць лабараторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перанятлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць перанятлівага; здольнасць пераймаць, засвойваць што‑н. ад другіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамізна, ‑ы, ж.

Уласцівасць прамога (у 1 знач.). Прамізна дарогі. Прамізна тунеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працаёмкасць, ‑і, ж.

Уласцівасць працаёмкага; патрэба ў вялікай затраце працы. Знізіць працаёмкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)