Bescháffenheit
f -, -en
1) уласці́васць, я́касць
die ~ des Körpers — целаскла́д
die besóndere ~ — своеасаблі́васць
2) стан (спраў)
je nach ~ der Úmstände — у зале́жнасці ад акалі́чнасцей [абста́він]
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)