выве́дванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выведваць — выведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выве́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывешваць — вывесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выворваць — выараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выву́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывуджваць — вывудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучваць — вывучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывучэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучаць — вывучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывя́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывяльваць — вывяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выга́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгачваць — выгаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выгніва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгніваць — выгнісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выго́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгольваць — выгаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)