гамэ́рня

(польск. hamernia, ад с.-в.-ням. hamer = кузня)

1)уст. кузня, металаапрацоўчая майстэрня;

2) перан. вялікае няўтульнае памяшканне; месца шумных зборышчаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

квершла́г

(ням. Querschlag)

1) гарызантальная або нахільная падземная горная вырабатка, якая праходзіць па пустых пародах пад вуглом да месца залягання карысных выкапняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

некро́паль

(ад некра- + гр. polis = горад)

1) вялікі могільнік у краінах Стараж. Усходу і антычным свеце;

2) месца, дзе пахаваны славутыя людзі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пале́стра

(лац. palaestra, ад гр. palaistra = месца гімнастычных практыкаванняў)

1) гімнастычная школа для хлопчыкаў у Стараж. Грэцыі;

2) адвакатура ў даўняй Польшчы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экскава́тар

(англ. excavator, ад лац. excavare = выдзёўбваць)

самаходная машына з каўшом для вымання, пераносу на іншае месца або пагрузкі на транспарт грунту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прырасці́ сов.

1. прирасти́; приживи́ться;

ску́ра ~сла́ — ко́жа приросла́ (приживи́лась);

2. перен. прирасти́;

п. да ме́сца — прирасти́ к ме́сту;

3. прирасти́; увели́читься;

ста́так за год прыро́с — ста́до за год приросло́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прыстрэ́нчыць ’прыстроіць да месца’ (Нас.). Да стрэ́нчыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

завярну́цца, -вярну́ся, -ве́рнешся, -ве́рнецца; -вярні́ся; зак.

1. Змяніць напрамак свайго руху або становішча свайго цела.

Вецер завярнуўся з другога боку.

Дарога завярнулася ўлева.

Сказаўшы гэтыя словы, ён завярнуўся.

2. Прыбыўшы ў якое-н. месца, хутка пакінуць яго (разм.).

З. і паехаць назад.

|| незак. заваро́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ку́па, -ы, мн. -ы, куп, ж.

1. Група дрэў, кустоў, якія густа растуць.

К. кустоў.

2. Гурт, група (людзей).

К. людзей.

Калі робіш у купе, то не баліць у пупе (з нар.).

3. Вялікая колькасць чаго-н., куча (разм.).

К. саломы.

◊

Да купы (разм.) — у адно месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Вяртанне адкуль-н. назад, на ранейшае месца.

З. на радзіму.

Па звароце ў Мінск.

2. Заклік, выступленне, звернутае да каго-н.

З. дэпутатаў да народа.

3. У граматыцы: група слоў, якія ўтвараюць пэўнае адзінства, слоўны выраз.

Дзеепрыслоўны з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)