рабо́та, ‑ы,
1.
2. Круг заняткаў, абавязкаў; справа.
3.
4. Праца, служба ў якой‑н. установе, на якім‑н. прадпрыемстве.
5. Тое, што падлягае апрацоўцы, служыць матэрыялам для апрацоўкі.
6. Прадукт працы; выраб, твор.
7. У фізіцы — фізічная велічыня, якая колькасна характарызуе змены пры ператварэнні адной формы энергіі ў другую.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассы́пацца, ‑плюся, ‑плешся, ‑плецца;
1.
2.
3.
4. Абазвацца частымі перарывістымі гукамі.
5.
6.
рассыпа́цца 1, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца;
1.
2.
•••
рассыпа́цца 2, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Просты, прамы, без выгібаў.
2. Гладкі, без упадзін і ўзгоркаў.
3. Аднолькавы, пастаянны ў якіх‑н. адносінах на працягу якога‑н. часу, якой‑н. адлегласці.
4.
5.
6. Які знаходзіцца на адной лініі з кім‑, чым‑н. (па вышыні, глыбіні і пад.).
7. Які мае аднолькавыя з кім‑н. правы, становішча, значэнне.
8. Які дакладна адпавядае чаму‑н. па велічыні, мае пэўную велічыню.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
слу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. Накіроўваць увагу на якія‑н. гукі, намагацца пачуць што‑н.
2. Даследаваць шляхам выслухвання стан і работу якога‑н. унутранага органа.
3. Публічна разглядаць (якую‑н. судовую справу).
4. Вывучаць што‑н., наведваючы лекцыі, заняткі.
5. Рабіць так, як хто‑н. раіць, вучыць.
6. Слухацца каго‑н., выконваць чыю‑н. волю.
7.
8.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цвёрды, ‑ая, ‑ае.
1. Які характарызуецца стабільнасцю формы пры нармальных умовах, у адрозненне ад вадкага і газападобнага.
2. Які з цяжкасцю паддаецца сцісканню, згінанню, рэзанню і пад.;
3.
4. Устойлівы, трывалы, не хісткі.
5.
6. Добра засвоены, трывалы, грунтоўны.
7. Выразны, рэзкі (пра рысы твару).
8.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
элеме́нт, ‑а,
1. У старагрэчаскіх філосафаў-матэрыялістаў — адна з асноўных састаўных частак прыроды (агонь, вада, паветра, зямля), якія ляжаць у аснове ўсіх з’яў і рэчаў; стыхія.
2.
3. Простае рэчыва, якое хімічна ўжо нельга далей раскласці на больш дробныя
4. Састаўная частка чаго‑н. цэлага.
5.
6.
7. Прыбор, які выдзяляе электрычны ток, што ўтвараецца за кошт хімічных працэсаў.
•••
[Ад лац. elementum — стыхія, першапачатковае рэчыва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
А́ЎСТРА-ВЕ́НГРЫЯ,
Аўстра-Венгерская манархія, Дунайская манархія, дуалістычная (двухадзіная) дзяржава ў 1867—1918.
Літ.:
Австро-Венгрия и славяно-германские отношения. М., 1965;
Полтавский М.А. История Австрии: Пути гос. и
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
БАТЛЕ́ЙКА,
бетлейка (ад Betleem — польская назва
Вытокі батлейкі ў сярэдневяковым містэрыяльным т-ры
Батлейка шырока бытавала па ўсёй Беларусі. Разнавіднасцямі яе былі жлоб і яселка. Паказы адбываліся па хатах, у корчмах, на вуліцах гарадоў, мястэчак, вёсак, суправаджаліся музыкай (найчасцей скрыпка і бубен). Асаблівае месца займалі батлейкі, зробленыя па прынцыпе ценявога т-ра (Віцебск, Веліж). У канцы 19 —
Літ.:
Барышаў Г.І., Саннікаў А.К. Беларускі народны тэатр батлейка.
Народны
Дз.У.Стэльмах.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ВІЛЕ́ЙКА,
горад, цэнтр Вілейскага раёна Мінскай
Вядома з 1599 як мястэчка, цэнтр Вілейскага староства Ашмянскага
Заводы «Зеніт» і аўтарамонтны, прадпрыемствы
Г.А.Каханоўскі (гісторыя).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)