няўту́льна,

1. Прысл. да няўтульны.

2. безас. у знач. вык. Пра адсутнасць утульнасці дзе‑н. Было няўтульна, нават холадна. На папялішчах, нібы шкілеты, дзе-нідзе стаялі адзінокія печы. Чыгрынаў.

3. безас. у знач. вык. Пра непрыемнае, тужлівае пачуццё. Няўтульна і пуста ў душы, Няма ў яго сэрцы спакою. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада́лей, прысл.

Разм. Значна далей; не блізка. Людзі моўчкі разышліся па хатах, падалей ад таго месца, дзе глуха парыпваў пад шалёным ветрам апалены дубовы сук. Лынькоў. — Прынясі сухога баласту, — сказаў Скаварада. — Набяры дзе падалей. Навуменка.

•••

Падалей ад граху (бяды) — тое, што і далей ад граху (бяды) (гл. далей).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заднява́ць, ‑днюю, ‑днюеш, ‑днюе; зак.

Застацца на днёўку дзе‑н. Задняваў я на нейкім балоце ў стозе сена. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гібры́д, ‑а, Мдзе, м.

Арганізм, атрыманы ў выніку скрыжавання раслін або жывёл розных сартоў, відаў, народ. Гібрыд грэчкі.

[Ад лац. hibrida — помесь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аскары́ды, ‑аў; адз. аскарыда, ‑ы, ДМдзе, ж.

Доўгі круглы чарвяк, які паразітуе ў кішэчніку млекакормячых і чалавека.

[Ад грэч. askaris, askaridos — гліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтатра́са, ‑ы, ж.

Аўтамабільная траса, шлях, шаша. Пакрытая асфальтам аўтатраса. // Аўтамабільная пуцявіна, накат, дзе ходзяць толькі аўтамашыны. Лёдавая аўтатраса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бамба́рда, ‑ы, ДМдзе; Р мн. ‑аў; ж.

Адна з першых буйнакаліберных агнястрэльных гармат, якая страляла каменнымі ядрамі.

[Фр. bombarde.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ві́ша, ‑ы, ж.

Абл. Трава, якая асталася на зіму не скошанай. Хадзіў [пастух] паглядзець, можа дзе вішы асталося накасіць. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вуглевадаро́ды, ‑аў; адз. вуглевадарод, ‑у, Мдзе, м.

Арганічныя злучэнні, якія складаюцца з вугляроду і вадароду. Сумесь цвёрдых вуглевадародаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рубка, ‑і, ДМ ‑бцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вырубіць.

2. Месца, дзе высеклі лес; выруб, высечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)