тары́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.

Пракладваць яздой, хадзьбой (дарогу, шлях і пад.). Тарыць сцяжынку. / у перан. ужыв. Шчакаціхін тарыў шырокі шлях для беларускага выяўленчага мастацтва і навукі аб ім. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gróßzügig

a шыро́кі (па нату́ры); шчо́дры, велікаду́шны, высакаро́дны

ein ~er Plan — грандыёзны план

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

panorama

[,pænəˈræmə]

n.

1) панара́ма f.

а) шыро́кі від на вако́ліцу

б) малю́нак краяві́ду

2) по́ўны агля́д яко́га-н. прадме́ту

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

тэматы́зм, ‑у, м.

Спец. Супастаўленне тэм, якое прымяняецца ў пабудове музычнага твора і пры яго аналізе. У творчасці Я. Цікоцкага лірычны тэматызм амаль заўсёды шырокі, спакойны, адзначаны жыццёвай актыўнасцю, светлым характарам. Дубкова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газ Вельмі шырокі брод у рацэ ці возеры (Леп.).

□ ур. Газ на Красенскім возеры ў Дзісеншчыне, в. Гоза ці Газа Астр.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ахо́п м

1. (разуменне) Erfássung f -;

шыро́кі ахо́п wéiter Gesíchtskreis;

2. вайск Éinkreisung f -, -en;

3. (абдым) Úmfang m -(e)s, -fänge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

балахо́н, ‑а, м.

Вопратка з парусіны, палатна свабоднага крою, якую раней насілі сяляне. За вёскай Вера ўбачыла надта фацэтную чалавечую постаць, затуленую ў шырокі жоўтага колеру балахон. Асіпенка. // Разм. Пра шырокую бясформенную вопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мурло́, ‑а, н.

Груб. Твар чалавека (тоўсты і шырокі). Гаспадарку глядзеў Лявон — дзябёлы мужчына з чырвоным мурлом. Асіпенка. Конюх адчыніў дзверцы, высадзіў сваё румянае мурло. Брыль. // Чалавек з мурлатым тварам (ужываецца як лаянка).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нікелірава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад нікеліраваць.

2. у знач. прым. Пакрыты слоем нікелю. У адным пакоі стаяў шырокі нікеліраваны ложак, а на ім — цэлая гара, аж пад столь, падушак. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шыракава́ты, ‑ая, ‑ае.

Зашырокі, некалькі шырокі. Плацце крыху шыракаватае, відаць, гаспадыня некалі была таўсцейшая. Асіпенка. Дзед Талаш расчуліўся.. Куртаты, шыракаваты на канцы і трохі задзёрысты нос яго падняўся ўгору і апусціўся ўніз. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)