тары́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., што.

Пракладваць яздой, хадзьбой (дарогу, шлях і пад.). Тарыць сцяжынку. / у перан. ужыв. Шчакаціхін тарыў шырокі шлях для беларускага выяўленчага мастацтва і навукі аб ім. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)