лідэр,

аўтарытэтны член арганізацыі або групы.

т. 9, с. 253

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

райца,

член гарадской рады ў ВКЛ.

т. 13, с. 273

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

максімалі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Прыхільна максімалізму (у 1 знач.).

2. Член тэрарыстычнай групы эсэраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камбе́давец, ‑даўца, м.

Член камітэта беднаты. Упершыню з’яднаным гуртам Мы з камбедаўцамі вырашылі стварыць калгас. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́тман, ‑а, м.

Гіст. Член органа гарадскога ўпраўлення (магістрата, ратушы) у Расіі ў 18–19 стст.

[Ням. Ratmann.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаўт, ‑а, М скаўце, м.

У буржуазных краінах — член дзіцячай або юнацкай арганізацыі ваенна-палітычнага характару.

[Ад англ. scout — разведчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філарэ́т, ‑а, М ‑рэце, м.

Член тайнага студэнцкага таварыства Віленскага універсітэта, якое ўзнікла ў 1820 г.

[Ад грэч. philaretos — аматар дабрачыннасці.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

consequent

[ˈkɑ:nsəkwənt]

1.

adj.

1) вы́ніклы (зь не́чага)

2) лягі́чна пасьлядо́ўны

2.

n.

1) вы́нік -у m., пасьлядо́ўнае здарэ́ньне

2) другі́ член умо́ўнага ска́зу

3) Math. другі́ член прапо́рцыі (дачыне́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

regent

[ˈri:dʒənt]

n.

1) рэ́гент -а m., рэ́гентка f.

2) член унівэрсытэ́цкае ра́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ра́дца, -ы, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто раіць, дае параду (у 1 знач.), дарадца, дарадчык.

2. Выбарны член ад багатых гарадскіх вярхоў у раду (магістрат) у Беларусі ў 14—18 стст. (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)