consequent

[ˈkɑ:nsəkwənt]

1.

adj.

1) вы́ніклы (зь не́чага)

2) лягі́чна пасьлядо́ўны

2.

n.

1) вы́нік -у m., пасьлядо́ўнае здарэ́ньне

2) другі́ член умо́ўнага ска́зу

3) Math. другі́ член прапо́рцыі (дачыне́ньня)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)