бітл, ‑а, м.

Удзельнік папулярнага ў свой час у Англіі маладзейшага вакальна-інструментальнага ансамбля. // Пра маладога чалавека, які пераймае манеры бітла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмідарыя́нец, ‑нца, м.

Удзельнік або прыхільнік контррэвалюцыйнага перавароту 27 ліпеня 1794 г. у Францыі (9 тэрмідора 11 года па рэспубліканскаму календару).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уча́ствующий

1. прич. які́ (што) удзе́льнічае; які́ (што) прыма́е (бярэ́) удзе́л; см. уча́ствовать;

2. сущ. удзе́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

змо́ўшчык, ‑а, м.

Удзельнік якой‑н. змовы. Міхалка становіцца змоўшчыкам і пасобнікам кулака, жадаючы мець ад гэтага як мага больш карысці. Барсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрве́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Удзельнік або арганізатар інтэрвенцыі; захопнік. Выгнанне з беларускай зямлі інтэрвентаў Антанты. Барацьба беларускага народа з замежнымі інтэрвентамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самасці́йнік, ‑а, м.

У час грамадзянскай вайны — удзельнік нацыяналістычнага контррэвалюцыйнага руху на Украіне, які ставіў сабе за мэту аддзяленне яе ад Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партнёр

(фр. partenaire)

1) удзельнік гульні з кім-н. (на сцэне, у спорце і г. д.), а таксама наогул удзельнік якой-н. сумеснай дзейнасці;

2) краіна — удзельнік якога-н. саюза, блока, пагаднення.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дэманстра́нт

(лац. demonstrans, -ntis)

удзельнік дэманстрацыі 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

алімпі́ец, ‑пійца, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — бог, жыхар Алімпа.

2. Пра чалавека з урачыста важным, велічна спакойным абліччам.

3. Удзельнік алімпійскіх гульняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канфедэра́т, ‑а, М ‑раце, м.

1. Арганізацыя або дзяржава, якія ўваходзілі ў склад канфедэрацыі (у 1 знач.).

2. Удзельнік канфедэрацыі (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)