Verbum

заканада́вец, -да́ўца, мн. -да́ўцы, -да́ўцаў, м.

1. Той, хто ўстанаўлівае законы (у 2 знач.).

2. перан. Той, хто сваім прыкладам устанаўлівае якія-н. правілы, новаўвядзенні.

З. мод.

|| прым. заканада́ўчы, -ая, -ае (да 1 знач.).

пама́заннік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Той, хто памазаны на царства, манарх.

дэмаго́г, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца дэмагогіяй, карыстаецца дэмагагічнымі прыёмамі.

бульдазеры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто працуе на бульдозеры.

выжля́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто загадвае гончымі сабакамі на паляванні.

выступо́вец, -по́ўца, мн. -по́ўцы, -по́ўцаў, м.

Той, хто дзе-н. выступае, робіць выступленне.

ло́дар, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто не хоча працаваць; гультай.

інсцэніро́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто ажыццяўляе інсцэніроўку (у 1 знач.).

ідалапакло́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто пакланяецца ідалам (у 1 знач.).