асму́глы, -ая, -ае.

1. Тое, што і смуглы; загарэлы.

А. твар.

Асмуглыя рукі.

2. Тое, што і асмужаны (у 1 знач.).

А. лес.

Асмуглае неба.

|| наз. асму́гласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пацёрты, -ая, -ае.

1. Паношаны, са слядамі доўгага карыстання.

Пацёртае паліто.

2. перан. Пра твар, выгляд: змардаваны, нездаровы і нясвежы (разм.).

У цябе п. выгляд.

|| наз. пацёртасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пачва́рны, -ая, -ае.

1. Вельмі непрыгожы, такі, як у пачвары (у 1 знач.).

П. твар.

2. перан. Незвычайны, выключны па сваіх адмоўных якасцях.

Пачварная з’ява.

|| наз. пачва́рнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шчаці́ністы, -ая, -ае.

1. Пакрыты густым шчаціннем, густа парослы жорсткімі валасамі.

Ш. хіб.

Ш. твар.

2. Жорсткі, які нагадвае шчацінне (пра валасы, поўсць).

Шчаціністыя вусы.

|| наз. шчаці́ністасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

features

pl.

ры́сы тва́ру (во́чы, нос, ву́шы), твар

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pallid

[ˈpælɪd]

adj.

бляды́, бле́дны (твар); бле́клы (ко́лер); слабы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

збры́дзіць сов., разг. обезобра́зить, изуро́довать;

з. твар гры́мам — обезобра́зить (изуро́довать) лицо́ гри́мом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

візаві́,

1. прысл. Твар у твар, адзін на адзін.

2. нескл., м. і ж. Той, хто знаходзіцца насупраць. Мой візаві.

[Фр. vis-à-vis.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забра́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

У старадаўнім узбраенні: частка шлема, якой прыкрываецца твар для засцярогі ад удараў.

Выступіць з адкрытым забралам (перан.: прама, адкрыта; высок.).

|| прым. забра́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адзеравяне́лы, -ая, -ае.

1. Які стаў цвёрдым, як дрэва, неадчувальным.

Адзеравянелыя ад холаду рукі.

2. перан. Анямелы, здранцвелы, нерухомы, застылы.

А. твар.

3. перан. Безуважны, абыякавы.

|| наз. адзеравяне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)