for​2 [fɔ:, fə] conj. таму́ што, бо;

He found it difficult to read, for his eyes were failing. Яму цяжка было чытаць, бо зрок у яго пагаршаўся.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wherefore

[hwerˈfɔr]

1.

adv.

1) наво́шта; чаму́

2) дзе́ля таго́, таму́

2.

conj.

дзе́ля яко́е прычы́ны; чаму́

3.

n.

прычы́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ра́давацца sich fréuen (чаму-н G, über A; auf A – таму, што яшчэ будзе);

ра́давацца само́му сабе́ sich im Stíllen fréuen; stíllvergnügt sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

дваццаціпяціго́ддзе, ‑я, н.

1. Прамежак часу ў дваццаць пяць гадоў.

2. Гадавіна чаго‑н., што адбылося ці пачалося дваццаць пяць гадоў таму назад. Дваццаціпяцігоддзе творчай дзейнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нестары́, ‑ая, ‑ое.

Сярэдніх гадоў, параўнальна малады. Старастам Кірэйка стаў не таму, што хацеў, проста ён быў на гэты час адзіны нестары мужчына ў вёсцы. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадрыва́цца, ‑аецца; зак.

Адарвацца — пра ўсё, многае. Падэшвы паадрываліся. □ Дошкі ці то забыліся папрыбіваць, ці то яны паадрываліся, параз’язджаліся, і таму зыбаліся, падскоквалі, бы жывыя. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паро́жысты, ‑ая, ‑ае.

Які мае многа парогаў (у 3 знач.). Верхні Вые мае ў даўжыню 130 кіламетраў, але валодае меншым падзеннем і таму менш парожысты. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасто́й, ‑ю, м.

Вымушанае бяздзеянне (рабочай сілы, механізмаў), непрадбачаны перапынак у рабоце. А галоўнае — брат Сяргей кожную раніцу аглядае машыну, таму не было ніводнага прастою. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлютава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго.

Прывесці ў лютасць. Дзеці разлютавалі сабаку. □ [Зелянюк:] — Ты, Карызна, гаворыш не таму, што ўпэўнены ў гэтым.. — Гэтыя словы.. разлютавалі Карызну. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інкангруэ́нтны

(лац. incongruens, -ntis = неадпаведны)

неаднолькавы, розны;

і. працэс — працэс, вынікі якога па элементарнаму складу не тоесныя таму, з чаго пачынаецца гэты працэс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)