Іда́, ’яда, харчы, страва’ (Бяльк.), укр. іда́ (Грынч.). Гл. яда.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

беф-строганаў, нескл., м.

Мясная страва з невялікіх кавалкаў струганага мяса ў падліве. Як толькі афіцыянтка наважылася паставіць перад Кумейшам беф-строганаў, ён выставіў руку і загадаў: — Дайце сёння біфштэкс з рысам. Кавалёў.

[Ад фр. boeuf — ялавічына і ўласнага імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарбуз, ‑а, м.

1. Агародная расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом.

2. Буйны круглы або авальны плод гэтай расліны. Маці ў сенцах рэзала нажом гарбузы. Гамолка.

3. Страва з гэтага плода. Наварыць гарбуза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рулі, ‑ёў; адз. няма.

Абл. Страва, прыгатаваная з накрышанага хлеба ў малако ці ў падсоленую (з алеем) або падсалоджаную ваду. — Накрышы ў міску хлеба, нарэж цыбулі, гуркоў, налі расолу. Вось будуць рулі! Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэці прыметнік

  1. гл. тры.

  2. Асабіста не зацікаўлены ў чым-н., што датычыцца дзвюх другіх асоб; пабочны.

    • Трэцяя старана.

  3. Не галоўны, не першаразрадны.

    • Т. сорт.
    • Трэція ролі іграць.

  4. трэцяя; Які атрымліваецца ад дзялення на тры.

    • Трэцяя частка.

  5. трэцяе: Страва, якая падаецца на дысерт.

    • На трэцяе кампот.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

юшка​2 назоўнік | жаночы род

  1. Страва са свежай рыбы з прыправамі; рыбны адвар.

    • Акунёвая ю.

  2. Поліўка (у 1 знач.).

    • Грыбная ю.

  3. Жыжка ва ўсякай страве.

    • Сёрбай юшку, на дне гушча! (з народнага).

  4. пераноснае значэнне: Кроў (размоўнае).

    • Сунуў кулаком у нос і спусціў яму юшку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

сёмга, ‑і, ДМ ‑мзе, ж.

Каштоўная прамысловая рыба сямейства ласасёвых з мясам ружовага колеру. // толькі адз. Мяса гэтай рыбы як страва. [Таня] памагла раскласці на стол тое, што прынеслі ў сумках: сёмгу, заліўную рыбу. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Істра́ва ’ўсякая вараная ежа, прыгатавання з агародніны’ (Мядзв.). І‑ пратэтычнае. Гл. страва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

калату́ша ж

1. разм (гразь) Matsch m -es;

2. (страва) (dünne) Súppe f -, -n, Méhlsuppe f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

халадзец, ‑дцу, м.

Страва з загуслага пры ахаладжэнні мяснога або рыбнага адвару з дробнымі кавалачкамі мяса або рыбы. На сталах у гліняных паліваных місах стаяў халадзец, у талерках мяса, на ўсім стале раскладзены булкі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)