завастры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -во́стрыцца; зак.
1. Стаць вострым (у 1 знач.).
Нос завастрыўся (стаў танчэйшым да кончыка пры схудненні).
2. перан. Больш рэзка, больш ясна абазначыцца.
Пытанне завастрылася.
|| незак. завастра́цца, -а́ецца і заво́стрывацца, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сакрамента́льны
(с.-лац. sacramentalis, ад лац. sacramentum = клятва, прысяга)
1) абрадавы, рытуальны, свяшчэнны, варты пакланення;
2) традыцыйны, які стаў звычаёвым (напр. с-ая фраза).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
зайгра́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зайграць 1.
2. у знач. прым. Які стаў дрэнным ад частага ўжывання. Зайграная пласцінка. // Які стаў збітым ад частага выканання. Зайграная п’еса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замо́клы, ‑ая, ‑ае.
Які замок, стаў мокрым, вільготным. Замоклае сена.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адужэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў дужэйшы; які паправіўся пасля хваробы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напу́хлы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які напух, стаў успухлым. Напухлы палец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перачарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які стаў зусім чэрствым. Перачарсцвелы хлеб.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Тыль-мыль — пра няпэўную або невыразную гаворку: тыль‑мыль — і стаў саўсім другея вузлы вязаць (памяняў думку) (маг., Наша слова, 1992, 26 лют.). Гукапераймальны імітатыў, параўн. тык-мык, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сапсава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад сапсаваць.
2. у знач. прым. Які зрабіўся, стаў непрыгодным для ўжывання, карыстання; няспраўны. [Міхалковіч:] На дарозе правілі сапсаваны трактар. Чорны. // Які стаў нясвежым (аб прадуктах).
3. у знач. прым. Які стаў хваравітым. Сапсаваныя нервы.
4. у знач. прым. Які змяніўся на горшае, стаў дрэнным. [Фінцю Паўлаўну] не пакідаў сапсаваны настрой. Грамовіч.
5. у знач. прым. З дрэннымі схільнасцямі, распушчаны. — Няўдзячныя, сапсаваныя дзеці! — сказала Наталка, ідучы да Веры. Мікуліч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адапхну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.
1. Штуршком адсунуць, аддаліць.
А. нагой крэсла.
2. Моцна напіраючы, адціснуць, прымусіць адысці.
Ён адапхнуў мяне і стаў наперадзе.
|| незак. адпіха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і адпі́хваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)