альпіні́ст

(ад лац. alpinus = альпійскі)

спартсмен, які займаецца альпінізмам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

скаку́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Конь з высокімі бегавымі якасцямі.

Арабскі с.

2. Спартсмен, які займаецца скачкамі.

3. Той, хто танцуе (разм.).

|| ж. скаку́ха, -і, ДМ -ку́се, мн. -і, -ку́х (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

са́начнік, ‑а, м.

1. На шахтах у мінулым — рабочы, які займаўся адкатам вугалю з забою; адкатчык.

2. Спартсмен, які займаецца скарасным спускам па спартыўных санях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалала́з, ‑а, м.

Спартсмен, майстар на скалалажанню. Прайсці не можа без здзіўлення Ні экскурсант, ні скалалаз: — Сасонка ўпартасць і цярпенне Пераняла, відаць, у нас. Прануза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яхтсме́н

(англ. yachtsman)

спартсмен, які займаецца водным спортам на яхтах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Bóxer

m -s, -

1) баксёр (спартсмен)

2) баксёр (парода сабак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

кла́сны в разн. знач. кла́ссный;

к. журна́л — кла́ссный журна́л;

к. ваго́н — кла́ссный ваго́н;

к. кіраўні́к — кла́ссный руководи́тель;

к. спартсме́н — кла́ссный спортсме́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

фігуры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спартсмен, які займаецца фігурным катаннем. Рукі [Паўла] былі пластычныя, прыгожыя, нібы ў гімнаста-фігурыста, і Валя, выпадкова зірнуўшы ў акно, залюбавалася. Шыцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lightweight [ˈlaɪtweɪt] n.

1. sport лёгкая вага́; спартсме́н лёгкай вагі́

2. infml

1) чалаве́к, які́ не ма́е ўплы́ву

2) легкава́жны, несур’ёзны, павярхо́ўны чалаве́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трэ́нер, ‑а, м.

Той, хто кіруе чыёй‑н. трэніроўкай; спартсмен, спецыяліст, які навучае якому‑н. віду спорту ці ўдасканальвае ў ім. Трэнер гімнастычнай секцыі. Трэнер футбольнай каманды. Трэнер па боксу.

[Англ. trainer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)