Verbum

беспрацо́ўе, -я, н.

1. Сацыяльна-эканамічная з’ява, калі частка працаздольнага насельніцтва не знаходзіць сабе рабочага месца; наяўнасць беспрацоўных.

Рост беспрацоўя.

2. Стан беспрацоўнага чалавека.

аббудава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; зак. (разм.).

Пабудаваць сабе жыллё і ўсе неабходныя гаспадарчыя будынкі; забудавацца.

Перасяленцы ўжо аббудаваліся.

|| незак. аббудо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

працерабі́ць, -ераблю́, -ярэ́біш, -ярэ́біць; -ярэ́блены; зак., што.

Расцерабіўшы, зрабіць праход.

П. сабе дарогу (таксама перан.).

|| незак. працярэ́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. працярэ́бліванне, -я, н.

псіхастэні́я, -і, ж. (спец.).

Нервовае захворванне, якое праяўляецца ў павышанай уражлівасці, няўпэўненасці ў сабе, пастаянных сумненнях, назойлівых думках і пад.

|| прым. псіхастэні́чны, -ая, -ае.

самату́гам, прысл.

1. На сабе, без дапамогі цяглавай сілы.

Араць с.

Вазіць торф с.

2. перан. Сваімі сіламі, без дапамогі.

С. выбіцца ў людзі.

няўзбро́ены, -ая, -ае.

Які не мае пры сабе зброі.

◊

Няўзброеным вокам (відаць) —

1) без дапамогі аптычных прыбораў;

2) лёгка і адразу (пра відавочнае, зусім зразумелае).