1.што. Зрабіць аднолькавым па вазе, прывесці ў раўнавагу.
2.перан.; што. Дабіцца раўнавагі, поўнай адпаведнасці ў чым‑н. Ураўнаважыць сілы праціўнікаў.
3.перан.; каго-што. Прывесці ў роўны, спакойны стан; супакоіць. Гутарка ўраўнаважыла ўсхваляванага хлапца. □ Хвілін праз колькі Візэнер ураўнаважыў свой душэўны стан.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыяме́нт
(с.-лац. diamentum, ад гр. adamas, -antos)
1) тое, што і брыльянт; 2) друкарскі шрыфт, кегель якога роўны 4 пунктам (каля 1,5 мм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эквіпатэнцыя́льны
(ад лац. aequus = роўны + патэнцыяльны)
аднолькавы з чым-н. у адносінах велічыні патэнцыялу;
э-ая паверхня — паверхня, ва ўсіх пунктах якой аднолькавы патэнцыял.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
uniform
[ˈju:nɪfɔrm]1.
adj.
1) аднаста́йны, нязьме́нлівы, нязьме́нны
The earth turns around at a uniform rate — Зямля́ кру́ціцца наво́кал зь нязьме́ннай ху́ткасьцяй
2) адно́лькавы
All the bricks are of a uniform size — Усе́ цаглі́ны адно́лькавага паме́ру
3) рэгуля́рны; ро́ўны
a uniform pace — ро́ўны крок
2.
n.
уніфо́рма, фо́рма f. (шко́льная, вайско́вая)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Раўня́ць ’выроўніваць; параўноўваць між сабой’ (Нас., Бяльк., Сл. ПЗБ), ітэратыў роўнёва́ць ’тс’ (ТС), параўн. укр.рівня́ти, рус.ровня́ть, ст.-рус.ровняти, балг.равня́. Суадноснае з раўнаць (гл.); паводле Карскага (1, 323), гэта асобныя марфалагічныя ўтварэнні, што магчыма, узыходзяць да розных зыходных форм, параўн. ро́вень: я ровень ёму (ТС) (< *orvьnь?). Гл. роўны (роўня), ровень.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АДЭКВА́ТНАЕ
(ад лац. adaequatus роўны, прыраўнаваны),
адпаведнае, тоеснае, эквівалентнае. У тэорыі пазнання адэкватнага лічацца вобраз, веды, якія адпавядаюць свайму арыгіналу і таму з’яўляюцца дакладнымі, маюць характар аб’ектыўных ісцін. Пытанне пра ступень адэкватнасці (дакладнасці), глыбіню і паўнату адлюстравання аб’екта звязана з праблемай суадносін адноснай і абсалютнай ісцін і крытэрыю ісціннасці ведаў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
ро́ўнасцьж.
1. ро́вность;
р. хара́ктараў — ро́вность хара́ктеров; см.ро́ўны1;
2.в разн. знач. ра́венство ср.;
р. грамадзя́н — ра́венство гра́ждан;
р. трохвуго́льнікаў — мат. ра́венство треуго́льников;
◊ ста́віць знак ро́ўнасці — ста́вить знак ра́венства
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Раўна́ць (ровна́ць) ’раўняць, параўноўваць; даваць пароўну’ (Нас.), ’раўняць, параўноўваць’ (Ян.), стараж.-рус.ровнати ’тс’ (Смаленская грамата 1229 г.), параўн. укр.рівня́ти, рімна́ти ’раўняць; параўноўваць’, польск.równać ’тс’, чэш.rovnati ’тс’, славен.ravnáti ’раўняць; рабіць роўным’. Сюды ж ітэратыў раўнава́ць ’раўняць; параўноўваць’ (ТСБМ, Нас., Арх. Федар.), роўнава́ць ’тс’ (ТС). Ад ро́ўны (< *orvьnъ), гл. Параўн. раўняць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ГА́РНЕЦ,
1) старажытная мера (адзінка) аб’ёму сыпкіх рэчываў і вадкасцей. У сістэме мер ВКЛ быў прыняты да карыстання гарней малы (шынковы), роўны 2,8237 л, і гарнец вялікі (цэхавы), у два разы большы (5,6474 л). У 19 ст. да ўвядзення метрычнай сістэмы мер карысталіся гарнцам, роўным 3,2798 л.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
◎ Праве́ц, праўцак у выразах: стаяць праўцом ’стаяць прама’ (стаўб., Нар. сл.), стаяць праўцака ’не даваць магчымасці паварушыцца’ (калінк., З нар. сл.), на праўцака браць ’аб стане непрытомнасці’ (Ян.), праўцаком ’дыбам’ (гом., Нар. словатв.), правцёвый ’той, які стаіць старчаком’ (брэсц., З нар. сл.). Укр.правцем поставити ’выпраміць (руку, ногу), не даць сагнуцца’. Да правы ў значэнні ’роўны, прамы’.