брудэрша́фт

(ням. Brüderschaft = братэрства);

піць на б. — замацоўваць сяброўства па застольнаму звычаю, паводле якога двое ўдзельнікаў адначасова п’юць свае чаркі, цалуюцца і пераходзяць на «ты».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

натра́піць, -плю, -піш, -піць; -тра́п; зак., на каго-што.

1. Напасці, наткнуцца на што-н.

Н. на грыбное месца.

2. Сустрэцца з кім-н., выпадкова наткнуцца на каго-н.

Н. на сяброў.

|| незак. натрапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даспа́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -па́ў, -па́ла; -пі́; зак. (разм.).

1. Праспаць да якога-н. часу.

Д. да абеду.

2. Праспаць дадаткова пэўны час, каб выспацца.

Колькі начэй не даспаў.

|| незак. дасыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zútrinken

* vi

j-m ~ — піць за чыё-н. здаро́ўе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зала́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак., што.

Тое, што і залатаць. Залапіць кажух. □ Дзірку дзіркаю ніяк не залапіш. Дзяргай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засіпе́ць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.

Пачаць сіпець. // Утварыць сіплы гук; прасіпець. Засіпеў на сцяне і празваніў.. гадзіннік. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піццё, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. піць.

2. Тое, што п’юць; напітак. Салодкае піццё. Халоднае піццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цынанда́лі,

Сорт вінаграднага грузінскага віна. Не піць цынандалі з турынага рога, — Чарнець ім [ворагам] касцямі на голым каменні. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sip

[sɪp]

1.

v.t. (-pp-)

сёрбаць, піць глытка́мі

2.

n.

глыто́к -ка́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

вы́лупіць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак. (разм.).

1. што. З сілай выдраць.

В. ліст з кнігі.

В. прабой з вушака.

2. каго. Набіць, адлупцаваць.

◊

Вылупіць вочы (разм., неадабр.) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

|| незак. вылу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)