раздзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Дзьмухаючы, прымусіць гарэць, распаліць. [Хлопцы] ледзь раздзьмухалі апошнія вугельчыкі, распалілі вялікі агонь і паснулі каля яго. Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раманізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.
Прымусіць (прымушаць) каго‑, што‑н. засвоіць мову, культуру, звычаі Старажытнага Рыма; правесці (праводзіць) раманізацыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іне́рцыя, -і, ж.
1. Уласцівасць цел захоўваць стан спакою або раўнамернага прамалінейнага руху, пакуль якая-н. знешняя сіла не прымусіць змяніць гэты стан.
Ляцець па інерцыі.
2. перан. Бяздзейнасць, пасіўнасць.
◊
Па інерцыі — па прывычцы, машынальна.
|| прым. інерцы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зало́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Асоба, гвалтоўна кім-н. затрыманая для таго, каб прымусіць выканаць якія-н. абавязацельствы або патрабаванні тую дзяржаву, арганізацыю, да якой належыць гэта асоба.
|| ж. зало́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. зало́жніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
вы́матаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. (разм.).
1. каго-што. Знясіліць, змардаваць, змучыць.
В. усе сілы.
Дарога мяне выматала.
В. душу.
2. што. Прымусіць паступова выдаткаваць; выцягнуць, забраць па частках усё.
В. усе грошы.
|| незак. вымо́тваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
панталы́к, -у, м. (разм.).
У выразах: збіцца з панталыку —
1) збянтэжыцца, зблытацца, страціць разуменне;
2) пачаць весці няправільны спосаб жыцця;
збіць з панталыку —
1) выклікаць замяшанне, заблытаць;
2) прымусіць адступіць ад правільных думак, меркаванняў; штурхнуць на што-н. нядобрае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Schámröte
f - чы́рванец ад со́раму
j-m ~ ins Gesícht tréiben* — прыму́сіць пачырване́ць каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прызнусці́ць, прізнусці́ць, прізнушча́ць ’прымусіць падманам, угаворамі; падмануць; прывабіць’ (жлоб., слаўг., Нар. словатв.), прызнушча́ць ’прымушаць’ (Ян.). Да знусці́ць/знушча́ць, гл. зваротнае знушча́цца, якое не мае агульнапрынятай этымалогіі. Спроба звязаць укр. з(г)нуща́тися з прасл. *gnusъ, якую прапануе ЕСУМ (2, 272), таксама не пераконвае.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вы́селіць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.
Прымусіць пакінуць месца жыхарства; перасяліць з аднаго месца на другое. Выселіць з кватэры. Выселіць у суседнюю вёску.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разагна́ць, -зганю́, -зго́ніш, -зго́ніць; -загна́ў, -загна́ла; -згані; -загна́ны; зак.
1. каго-што. Прымусіць разысціся, разляцецца, разбегчыся ў розныя бакі.
Р. дзяцей.
Р. натоўп.
2. Выгнаць, звольніць (усіх, многіх) адкуль-н. (разм.).
Р. гультаёў на рабоце.
3. Рассеяць, развеяць.
Вецер разагнаў хмары.
4. Прымусіць прайсці, мінуць (пра настрой, стан, пачуццё).
Р. тугу.
5. каго-што. Паскорыць ход, рух.
Р. каня.
Р. лодку.
6. што. Разараць (барозны).
Р. некалькі баразён бульбы.
|| незак. разганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. разго́н, -у, м. (да 1, 2 і 5 знач.) і разго́нка, -і, -нцы, ж. (да 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)