вымяра́льнік, ‑а, м.

1. Прылада, прызначаная для вымярэння.

2. Тое, што і вымернік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Разм. Прылада для капання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мано́метр, ‑а, м.

Прылада для вымярэння ціску вадкасці або газу ў замкнёнай прасторы.

[Ад грэч. manós — рэдкі, не шчыльны і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёко́мпас, ‑а, м.

Радыёнавігацыйная прылада для вызначэння курсу самалёта ці карабля; аўтаматычны радыёпеленгатар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рознавысо́кі, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае неаднолькавую вышыню. Рознавысокія паралельныя брусы (спартыўная прылада).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спектро́метр, ‑а, м.

Прылада для вымярэння аптычных спектраў з дапамогай фотаэлектрычных прыёмнікаў выпрамянення.

[Ад лац. spectrum — бачнае і грэч. metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

niezbędnik

м. відэлец-лыжка (складная прылада)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

samopiszący

самапішучы;

przyrząd samopiszący — самапішучая прылада

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сашчэ́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. Прылада для сашчэплівання папер.

2. Прыстасаванне, з дапамогай якога счапляюць што-н. (спец.).

Вагонныя сашчэпкі.

|| прым. сашчэ́пачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

трапло́, -а́, мн. трэ́плы і (з ліч. 2, 3, 4) траплы́, трэ́плаў, н.

1. Прылада, пры дапамозе якой трэплюць лён.

2. перан. Чалавек, які гаворыць лухту, бязглуздзіцу; пустазвон (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)