каранда́ш, ‑а, м.

Прылада для пісьма, чарчэння, малявання ў форме тонкай палачкі з графітавым або іншым сардэчнікам; аловак. Просты карандаш. Хімічны карандаш. Каляровыя карандашы. Маляваць карандашом.

•••

Браць (узяць) на карандаш гл. браць.

[Ад цюрк. кара — чорны і таш, даш — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

boorish

[ˈbʊrɪʃ]

adj.

1) некульту́рны; про́сты; грубія́нскі

2) нехлямя́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

plain-spoken

[,pleɪnˈspoʊkən]

adj.

про́сты, шчы́ры ў гу́тарцы, просталіне́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

unsophisticated

[,ʌnsəˈfɪstəkeɪtəd]

adj.

нявы́раблены, няхі́тры, про́сты; натура́льны; няві́нны, недасьве́дчаны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Прост 1 ’рад роўна пакладзенага на іржышчы зжатага, не звязанага ў снапы збожжа’, ’поле з такім разасланым збожжам’ (ТСБМ, Выг.), пакладка на прост (нараўл., ДАБМ, камент., 872). Польск. na prost ’накладка на прост’. Да про́сты.

Прост 2, про́стік, про́шчыня ’тэхніка ткання, калі кожная нітка ўтка пераплятаецца з кожнай ніткай асновы пад прамым вуглом’ (Уладз.). Рус. пск. про́стка ’простае палатно ў дзве ніці’. Да про́сты ’прамы’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вульгары́зм

(ад лац. vulgaris = просты, звычайны)

грубае, непрыстойнае слова ці выраз, ужытыя ў літаратурнай мове.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гапластэмані́я

(ад гр. haploos = адзіночны, просты + stemon = аснова тканкі)

наяўнасць аднаго кола тычынак у кветцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

literal

[ˈlɪtərəl]

adj.

літара́льны, дасло́ўны; про́сты

the literal meaning of a word — літара́льнае значэ́ньне сло́ва

literal and figurative sense — про́сты і перано́сны сэнс

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

forthright

[ˈfɔrӨraɪt]

1.

adj.

1) шчы́ры, адкры́ты, просталіне́йны

2) про́сты

2.

adv.

1) про́ста напе́рад

2) адра́зу

3.

n.

про́сты шлях, про́стая даро́га

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Напрасты́ ’прамой дарогай, напрамік’ (Бір. дыс.), напрасці ’тс’ (ТС), напрасцяк ’тс’ (Янк. 1), напрасці}d ’проста, бліжэйшай дарогай’ (Некр., Мат. Гом.). Да просты ’прамы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)