Verbum

мі́на¹, -ы, мн. -ы, мін, ж.

1. Снарад з выбуховым рэчывам, які закладаецца ў зямлю, пад ваду і інш.

Падарвацца на міне.

2. Снарад мінамёта.

3. Тое, што і тарпеда.

|| прым. мі́нны, -ая, -ае.

Міннае поле.

бы́дла, -а, н.

1. зб. Буйная рагатая жывёла.

Гнаць б. ў поле.

2. перан. Пры выказванні зневажальных, пагардлівых адносін да каго-н. (разм., пагард.).

З дзяцінства ён толькі і чуў: «Мужык, б.».

|| прым. быдля́чы, -ая, -ае.

зане́сціся, -нясу́ся, -нясе́шся, -нясе́цца; -нясёмся, -несяце́ся, -нясу́цца; занёсся, -не́слася; -нясі́ся; зак.

1. Далёка заехаць, заляцець, забегчы.

Коні занесліся ў чыстае поле.

2. Далёка зайсці ў думках, марах.

З. думкамі ў далёкія краіны.

|| незак. зано́сіцца, -но́шуся, -но́сішся, -но́сіцца.

світа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Час перад усходам сонца; самы пачатак раніцы.

Выгнаць карову ў поле на світанні.

2. перан. Ранні перыяд, пачатак чаго-н.

С. майго юнацтва.

|| прым. світа́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).