до́нар, ‑а, м.
Чалавек, які дае сваю кроў для пералівання хворым. // Чалавек, у якога бярэцца які‑н. орган для перасадкі (трансплантацыі) другому.
[Ад фр. donneur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
штаб, ‑а; мн. штабы, ‑оў; м.
1. Орган кіравання войскам у часцях, злучэннях усіх відаў узброеных сіл, а таксама асобы, якія ўваходзяць у склад гэтага органа. Здаралася, што на адным дні штаб атрада мяняў некалькі месц. Кулакоўскі. Старыцу Паходня ўяўляў — ён разы два — тры быў у ёй, палі тут адзін час стаяў штаб партызанскай брыгады. Хадкевіч. // Памяшканне, збудаванне, у якім размяшчаецца такі орган. Новы камісар палка Яфім Фамін жыў тым летам у крэпасці. Начаваў у штабе. Кухараў.
2. перан. Кіруючы орган чаго‑н. Неўзабаве гэтая невялічкая хатка на ўскраіне вёскі зрабілася штабам буйнейшай будоўлі на Беларусі. Грахоўскі. На гэтым жа сходзе было абрана і праўленне калгаса і месца, дзе павінен быць калгасны штаб. Колас.
•••
Генеральны штаб — цэнтральны орган кіравання ўзброенымі сіламі.
[Ням. Stab.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пальпава́ць, -пу́ю, -пу́еш, -пу́е; -пу́й; -пава́ны; зак. і незак., што (спец.).
Пры медыцынскім аглядзе даследаваць які-н. орган ці частку цела, абмацваючы рукамі.
П. селязёнку.
|| наз. пальпава́нне, -я, н. і пальпа́цыя, -і, ж.
|| прым. пальпацы́йны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
плацэ́нта, -ы, ДМ -нце, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).
Орган у цяжарнай жанчыны або самкі млекакормячых, пры дапамозе якога ажыццяўляецца сувязь плода і матчынага арганізма; дзіцячае месца, паслед.
|| прым. плацэнта́рны, -ая, -ае.
Плацэнтарныя (наз.; жывародныя млекакормячыя).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сена́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Дзяржаўны савет, вышэйшы орган кіравання ў Старажытным Рыме.
2. Вышэйшая судова-адміністрацыйная ўстанова ў царскай Расіі.
3. Верхняя заканадаўчая палата парламента ў некаторых дзяржавах.
|| прым. сена́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ра́туша, ‑ы, ж.
1. Орган самакіравання ў гарадах феадальнай Заходняй Еўропы, а таксама будынак, дзе ён размяшчаўся. З мноства будынкаў вылучаецца сваёй архітэктурай ратуша: з чырвонай цэглы, з высокай строгай вежаю, над якой блішчыць купал з трыма залатымі каронамі. Мележ.
2. Орган гарадскога самакіравання ў Расіі ў 18 — пачатку 19 ст., а таксама будынак, дзе ён размяшчаўся.
[Польск. ratusz.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распара́дчы:
распара́дчы о́рган паліт Beféhlsorgan n -(e)s, -e;
распара́дчая камі́сія verwáltender Áusschuss
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
глаўк, ‑а, м.
Орган кіравання ў міністэрствах, ведамствах і пад., якому падпарадкоўваюцца прадпрыемствы адной галіны прамысловасці адпаведнага міністэрства або прадпрыемствы і ўстановы пэўнага раёна.
[Скарачэнне рускіх слоў: главный комитет (галоўны камітэт).]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плацэ́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.
Орган у цяжарнай жанчыны або самкі млекакормячых, пры дапамозе якога ажыццяўляецца сувязь плода і матчынага арганізма; дзіцячае месца, паслед.
[Лац. placenta.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прэс-цэ́нтр, ‑а, м.
Орган з’ездаў, нарад, спартыўных спаборніцтваў і пад., які забяспечвае карэспандэнтаў і каментатараў радыё і тэлебачання інфармацыяй. // Цэнтр карэспандэнтаў, акрэдытаваных дзе‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)