Verbum

анлайнавы слоўнік

бранзале́т

(польск. bransoleta, ад фр. bracelet)

упрыгожанне ў выглядзе вялікага кольца з металу, косці, якое носяць на руцэ вышэй кісці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

падрэ́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. падрэзаць (у 1, 2 і 5 знач.).

2. Спец. Апрацоўка на такарным станку тарцовых (папярочных) паверхняў вырабаў з металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біна́рны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з дзвюх частак, двух кампанентаў (металаў або металу і неметалу). Бінарныя сплавы.

2. У інфарматыцы — тое, што і дваічны. Бінарная сістэма лічэння.

[Лац. binarius — двайны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маркетры́, нескл., н.

Від дэкаратыўна-прыкладнога мастацтва, пры якім прадмет упрыгожваецца паборам наклееных фігурных пласцінак з розных народ дрэва, слановай косці, металу і пад.; упрыгожанне, малюнак з такіх пласцінак.

[Фр. marqueterie ад marqueter — спярэшчваць плямамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхо́ды, ‑аў; адз. адход, ‑у, М ‑дзе, м.

Рэшткі якой‑н. вытворчасці, што могуць быць выкарыстаны ў іншых мэтах. Рацыянальна выкарыстоўваць адходы металу. // Страты пры вырошчванні жывёлы. Адходы маладняку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штогадзі́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца, бывае, праводзіцца і пад. кожную гадзіну. Штогадзінныя пробы металу. Штогадзіннае вымярэнне тэмпературы вады ў моры.

2. Які бывае вельмі часта; пастаянны. Штогадзінная небяспека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

БРА

(франц. bras),

насценная свяцільня; элемент дэкар. ўпрыгожання інтэр’ера. У 17—19 ст. бра — падсвечнікі, з 20 ст. таксама электрычныя. Вырабляюць з металу, шкла, дрэва і інш.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

калібро́метр

(ад калібр + -метр)

інструмент для вымярэння дыяметра дроту або таўшчыні ліставога металу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карбані́л

(ад лац. carbo, -onis = вугаль)

злучэнне металу з вокісам вугляроду, атрутнае рэчыва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БІМЕТА́Л

[ад бі... + метал(ы)],

матэрыял з двух трывала злучаных слаёў розных металаў ці сплаваў. Найб. пашыраны біметал са сталі з меддзю, нікелем, іх сплавамі і алюмініем. Вырабляюць адначасовай пракаткай ці прасаваннем двух металаў, заліўкай легкаплаўкага металу па тугаплаўкім ці апусканнем вырабу з тугаплаўкага металу ў расплаў лёгкага, гальванічным спосабам, наплаўкай метадам эл. ці плазмавага нагрэву, зваркай выбухам. Выкарыстоўваюць для павелічэння трываласці, гарачаўстойлівасці канструкцый, зніжэння іх масы, як спец. матэрыялы ў машынабудаванні, электра-, радыё- і цеплатэхніцы.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)