Прара́б ’выканаўца работ, непасрэдны кіраўнік работ’ (ТСБМ). Запазычанне новага часу з рус. складанаскарочанага прораб ’производитель работ’ (Крукоўскі, Уплыў, 70).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

страшнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Трохі страшны (у 1, 2 знач.). Якая .. [пані Ма р’я] добрая, вясёлая! Зусім не такая, як муж яе, пан кіраўнік, — нейкі маўклівы і нават страшнаваты. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адміністра́тар (БРС), ст.-бел. администраторъ ’кіраўнік, загадчык’ (1544) (Булыка, Запазыч.) праз польск. administrator з лац. administrator або непасрэдна з лацінскага.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ranking​2 [ˈræŋkɪŋ] adj. які́ мае вышэ́йшае зва́нне або́ вышэ́йшую паса́ду;

the ranking member of the embassy кіраўні́к пасо́льства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бурггра́ф

(ням. Burggraf)

кіраўнік горада ў сярэдневяковай Германіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ruler

[ˈru:lər]

n.

1) улада́р, валада́р -а́ m., кіраўні́к дзяржа́вы

2) ліне́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przywódca

м.

1. правадыр; кіраўнік;

przywódca partii — кіраўнік партыі;

2. важак;

przywódca spisku — важак змовы;

przywódca szajki — важак шайкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наміна́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да наміналу, які выражаецца якой‑н. грашовай вартасцю. Намінальная цана.

2. Які толькі называецца, але не выконвае сваіх функцый; фіктыўны. Намінальны кіраўнік.

[Ад лац. nominalis — імянны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Óbere

sub m, f -n, -n кіраўні́к, нача́льнік, старэ́йшы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ánführer

m -s, -

1) кіраўні́к; завада́тар

2) ашука́нец, махля́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)