ranking​2 [ˈræŋkɪŋ] adj. які́ мае вышэ́йшае зва́нне або́ вышэ́йшую паса́ду;

the ranking member of the embassy кіраўні́к пасо́льства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ruler

[ˈru:lər]

n.

1) улада́р, валада́р -а́ m., кіраўні́к дзяржа́вы

2) ліне́йка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

przywódca

м.

1. правадыр; кіраўнік;

przywódca partii — кіраўнік партыі;

2. важак;

przywódca spisku — важак змовы;

przywódca szajki — важак шайкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бурггра́ф

(ням. Burggraf)

кіраўнік горада ў сярэдневяковай Германіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

наміна́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да наміналу, які выражаецца якой‑н. грашовай вартасцю. Намінальная цана.

2. Які толькі называецца, але не выконвае сваіх функцый; фіктыўны. Намінальны кіраўнік.

[Ад лац. nominalis — імянны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Óbere

sub m, f -n, -n кіраўні́к, нача́льнік, старэ́йшы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ánführer

m -s, -

1) кіраўні́к; завада́тар

2) ашука́нец, махля́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

whip​1 [wɪp] n.

1. бізу́н, пу́га

2. парла́менцкі парты́йны арганіза́тар, кіраўні́к фра́кцыі

3. узбі́тыя вяршкі́, крэм і да т.п.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

капіта́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Афіцэрскае званне або чын, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

К. медыцынскай службы.

К.-лейтэнант.

К. 3-га рангу.

2. Камандзір судна.

К. карабля.

3. Кіраўнік спартыўнай каманды.

К. валейбольнай каманды.

|| прым. капіта́нскі, -ая, -ае.

К. мосцік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прэфе́кт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў м.

1. У Старажытным Рыме: адміністрацыйная, судовая або ваенная пасада, а таксама асоба, якая яе займае.

2. У шэрагу дзяржаў: службовая асоба — кіраўнік цэнтральнага (Румынія) або рэгіянальнага (Расія) урада на месцах.

3. У некаторых краінах: начальнік гарадской паліцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)