Verbum

нарака́нне, -я, н.

1. гл. наракаць.

2. звычайна мн. -і, -яў. Дакор, папрокі.

Матчыны нараканні.

парэ́нча, -ы, звычайна мн. -ы, -аў, ж.

Тое, што і поручань.

|| прым. парэ́нчавы, -ая, -ае.

паса́ж², -у, мн. -ы, -аў, м.

Частка музычнага твора, звычайна віртуознага характару.

Іграць цяжкі п.

пе́рсцень, -я, мн. -і, -яў, м.

Пярсцёнак звычайна з каштоўным каменем.

|| прым. пе́рсценевы, -ая, -ае.

гіпертрафі́равацца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -руецца; зак. і незак.

Падвергнуцца (падвяргацца) гіпертрафіі.

глянцава́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -цу́ецца; незак.

Пакрывацца глянцам, начышчацца да бляску.

даі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., до́іцца; незак.

Даваць малако.

Карова яшчэ доіцца.

дальтані́зм, -у, м.

Недахоп зроку, звязаны з няздольнасцю адрозніваць некаторыя колеры, звычайна чырвоны і зялёны.

военача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Вайсковы або флоцкі начальнік, камандзір (звычайна вышэйшы).

Вопытны в.

выдзяле́нне, -я, н.

1. гл. выдзеліць, выдзеліцца.

2. звычайна мн. (выдзяле́нні, -яў). Рэчывы, выдзеленыя арганізмам.