thrust1 [θrʌst] n.
1. the thrust дух, па́фас;
the thrust of his argument па́фас яго́ аргуме́нта
2. штуршо́к; уда́р;
with a thrust адны́м уда́рам
3. tech. ця́га, сі́ла ця́гі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
вая́цкі, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Ваенны. Да гэтага ж часу ніхто не ведаў аб ваяцкіх здольнасцях дзеда Талаша. Колас. Адышлі гады ваяцкія, Зараслі магілы брацкія, Дні трывожныя далёка... Кірэенка.
2. Разм. Тое, што і ваяўнічы (у 1, 2 знач.). Ваяцкі запал, дух.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсалю́т, ‑у, М ‑люце, м.
Кніжн. У ідэалістычнай філасофіі — вечная, нязменная першааснова ўсяго існага (дух, ідэя); у рэлігіі — боская сіла. Узвесці ў абсалют. // Нешта безадноснае, нічым не абумоўленае, незалежнае, самаіснае. // Найвышэйшае разумовае ўяўленне пра што‑н.; узор, мяжа дасканаласці. Абсалют ідэйнай чысціні.
[Ад лац. absolutus— самастойны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непаслушэ́нства, ‑а, н.
Нежаданне або адмаўленне слухацца, слухаць каго‑н. Непаслушэнства дзяцей. □ Непаслушэнства ўнука, а тым больш заступніцтва за яго чужога чалавека, зусім раззлавалі гаспадыню. Пальчэўскі. // Адмаўленне падпарадкавацца каму‑н. Клямт адчуваў, як сярод.. [салдат] пашыраецца дух непаслушэнства і абыякавасці да начальства. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wíederaufrichten
(impf ríchtete wíeder auf, part II wíederaufgererichtet) падбадзёрваць, суцяша́ць, падыма́ць (чый-н. дух)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
spirit
[ˈspɪrɪt]
1.
n.
дух -у і -а m., душа́ f.
spirit of the law — дух пра́ва
in (the) spirit — у ду́ху, ду́хам
He is present in spirit — Ён душо́ю тут
2.
v.t.
натхня́ць; узьніма́ць (настро́й); падбадзёрваць
•
- the Holy Spirit
- spirits
- Great Spirit
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ваздухі́ ’лёгкія’ (КЭС, Інстр. I). Да дых‑/дух‑. Параўн. аналагічныя ўтварэнні: рус. духи́ і ды́хи ’дыхальныя шляхі, асабліва ў каня’, смал. воздухи ’лёгкія, грудзі’. Параўн. бел. даць пад уздых.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Гном ’гном’ (БРС). Рус. гном, укр. гном. Крыніцай запазычання з’яўляецца ням. Gnom ’дух зямлі, гор’ (< с.-лац. gnomus < грэч.). У бел. і ўкр. мовы слова трапіла, магчыма, праз рус.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Празе́лле ў выразе на празельле ’на лякарства’ (чавус., Мат. Маг.). З пра- і зелле (гл.). Параўн. актыўныя ў гэтым рэгіёне дэрываты з прыстаўкай пра-: пралотр, пранёс дух і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
son [sʌn] n.
1. сын
2. the Son Ісу́с Хрысто́с;
the Father, the Son and the Holy Spirit Айце́ц, Сын і Святы́ Дух
♦
a/the prodigal son bibl. блу́дны сын
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)