opinia

opini|a

ж.

1. думка, погляд;

opinia publiczna — грамадская думка;

2. рэпутацыя;

cieszyć się dobrą ~ą — мець добрую рэпутацыю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бесперапы́нку, прысл.

Не робячы перапынкаў, не спыняючыся. Праз халодную маску на твары.. білася адна рыса — адлюстраванне таго, што.. [Стафанковіча] бесперапынку пілуе нейкая думка, нейкі клопат. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

preconceived [ˌpri:kənˈsi:vd] adj. прадузя́ты; які́ загадзя сфармірава́ўся (пра меркаванне, погляд, перакананне і да т.п.);

a preconceived opinion прадузя́тая ду́мка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

trend [trend] n. (towards) агу́льны кіру́нак, тэндэ́нцыя;

the trend of opinion агу́льная ду́мка;

set a/the trend надава́ць кіру́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

афары́зм

(гр. aphorismos)

коратка выказаная глыбокая па зместу думка.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

misjudgement

[mɪsˈdʒʌdʒmənt]

n.

памылко́вая або́ несправядлі́вая ду́мка пра каго́-што; несправядлі́вы прысу́д

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мысль, ‑і, ж.

1. Тое, што і думка (у 2 знач.).

2. Тое, што і дума ​1 (у 1 знач.). Прымоўклі хлопцы ў тлуме мыслі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакана́ўчасць, ‑і, ж.

Уласцівасць пераканаўчага. Аля не запярэчыла на гэтыя словы, і .. [Леанід] адчуў, што думка яго знайшла якраз тую яснасць і пераканаўчасць, якую ён шукаў. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́працавацца сов. вы́работаться;

у яго́ ~валася пэ́ўная ду́мка аб рэ́чах — у него́ вы́работался определённый взгляд на ве́щи

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

проціва́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

1. Груз для ўраўнаважвання сіл, якія дзейнічаюць у машынах, збудаваннях (спец.).

2. перан. Тое, што процідзейнічае, процістаіць чаму-н. іншаму.

Адна думка служыць процівагай іншай.

◊

У процівагу, прыназ. з Д — у адрозненне ад каго-, чаго-н., супраць каго-, чаго-н.

Выставіць прапанову ў процівагу апаненту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)