cudo
н. разм. цуд;
ta dziewczyna to cudo — гэтая дзяўчына проста цуд
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
харо́шы разг.
1. краси́вый;
дзяўчы́на, ~шая з тва́ру — де́вушка, краси́вая лицо́м;
2. (о нравственной красоте) хоро́ший, прекра́сный, сла́вный;
3. (высококачественный) хоро́ший
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Малада́йка ’маладзіца’ (Чуд.). Беларускі рэгіяналізм. Да малады́ (гл.). Параўн. таксама серб.-харв. мла̀дојка ’маладая дзяўчына’. Аб суфіксе ‑а́йка гл. Сцяцко, Афікс. наз., 145–146.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мардзе́лік ’корж’ (Ян.). З мардзе́ль ’таўстун’ (Ян.) — паводле падабенства формы. Зваротнае развіццё семантыкі параўн. рус. пышка ’пампушка’ і ’дзяўчына, маладзіца’, драг. роўге́ня ’дародная кабета’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АРА́ХНА,
у грэчаскай міфалогіі лідыйская дзяўчына-рукадзельніца, мастацтвам якой захапляліся німфы р. Пактола. На спаборніцтва ў ткацтве яна выклікала Афіну, але тая ператварыла Арахну ў павука, які няспынна тчэ сваю павуціну. Гэты сюжэт выкарыстаны ў карцінах П.Рубенса, Я.Тынтарэта, П.Веранезе і інш.
т. 1, с. 455
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
новапрызна́чаны, ‑ая, ‑ае.
Якога толькі што, нядаўна прызначылі. Новапрызначаны камандзір. □ Вясёлая, гаваркая, прынадная дзяўчына як з неба звалілася разам з бацькам сваім, новапрызначаным лесніком. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канфу́зіцца, ‑фужуся, ‑фузішся, ‑фузіцца; незак.
Прыходзіць у замяшанне, адчуваць няёмкасць; саромецца, бянтэжыцца. Дзяўчына слухала яго, чамусьці сама канфузілася і старалася хутчэй пайсці ад Казіка. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цю́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Ісці памалу, малымі крокамі. За возам цюпала жанчына. Сачанка. За .. [бухгалтарам] цюпала ў боціках пульхная дзяўчына з напудраным носам. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
recline [rɪˈklaɪn] v.
1. (against/in/on) адкіда́цца наза́д;
The girl was reclining on a deckchair. Дзяўчына паўляжала ў шэзлонгу.
2. адкі́дваць наза́д;
a reclining seat адкідно́е сядзе́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Выгля́ды ’перадвясельны звычай, калі засватаная дзяўчына прыязджае глядзець гаспадарку маладога’ (КЭС, лаг.), выгля́дзіны (Касп.), вы́гляды ’тс’ (Мат. Гом.). Ад выгляда́ць ’глядзець, імкнуцца ўбачыць нешта’; параўн. рус. смотрины.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)