two [tu:] num., n. два, дво́йка;

double two дзве дво́йкі

♦

in two папала́м, напала́м;

by/in twos па́рамі;

put two and two together лагі́чна ду́маць; даду́мвацца;

two sides of the same coin два бакі́ аднаго́ медаля́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дубле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзін з двух аднолькавых прадметаў, другі экзэмпляр якой-н. рэчы.

Д. кнігі ў бібліятэцы.

2. Два выстралы запар па адной цэлі з двухствольнай стрэльбы.

|| прым. дубле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ду́а

(лац. duo = два)

старадаўняя назва інструментальнага дуэта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дыя́да

(ад гр. dyo = два)

мат. разнавіднасць тэнзара.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Два́кроць ’два разы’ (Нас.). Запазычанне з польск. dwakroć ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

twice [twaɪs] adv. дво́йчы, два разы́;

twice in a lifetime дво́йчы ў жыцці́;

twice as much удвая́ больш, удвайне́;

think twice about smth./doing smth. до́бра паду́маць, перш чым зрабі́ць што-н.

♦

twice over за два разы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абза́ц м.

1. абзац; кра́сная строка́; о́тступ;

з ~ца — с абза́ца; с кра́сной строки́;

2. (часть текста между двумя отступами) абза́ц;

прачыта́ць два ~цы — прочита́ть два абза́ца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

dwuszpaltowy

у два слупкі; у дзве калонкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́мбэ ту

(англ. number two = нумар два)

жарг. двойка, нездавальняючая адзнака.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аста́ча, -ы, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.

2. У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.

Шэсць дзеліцца на два без астачы.

◊

Без астачы — цалкам, поўнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)