abrupt [əˈbrʌpt]adj.

1. ху́ткі, неспадзява́ны, нечака́ны

2. рэ́зкі, гру́бы (пра паводзіны, манеры)

3. круты́ (пра спуск, схіл)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

jackboot [ˈdʒækbu:t] n.

1. бот вышэ́й кале́на; батфо́рт

2. the jackboot гру́бы ціск, гру́бая сі́ла, насі́лле, «кава́ны бот»

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

unrefined [ˌʌnrɪˈfaɪnd] adj.

1. неачы́шчаны, нерафінава́ны;

unrefined sugar нерафінава́ны цу́кар

2. гру́бы, нявы́хаваны;

unrefined manners гру́быя мане́ры; нявы́хаванасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vulgar [ˈvʌlgə] adj.

1. вульга́рны; гру́бы, по́шлы;

vulgar habits вульга́рныя звы́чкі

2. про́сты, наро́дны;

vulgar sayings наро́дныя пры́маўкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

закаране́лы, ‑ая, ‑ае.

Застарэлы, які цяжка паддаецца зменам. Закаранелая хвароба. Закаранелыя звычкі. // Упарты, непапраўны. Закаранелы гультай. Закаранелы ўласнік. □ Гарасім думаў, што Андрэй не такі ўжо закаранелы грэшнік, якім ён лічыў яго дагэтуль, толькі грубы, рэзкі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каля́ны, ‑ая, ‑ае.

Цвёрды, грубы навобмацак; лубяны, нягнуткі. Каляная матэрыя. Каляны кажух. □ Пакрысе набрыньвалі вільгаццю і цяжэлі каляныя шынялі. Быкаў. // Жорсткі, калючы. Хмарынкі на небе ператвараліся ў хмары і сыпалі дажджом і калянымі крупінкамі снегу. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

grob

a

1) гру́бы, вялі́кі

2) неачэ́саны

~e Árbeit — чо́рная рабо́та

3) гру́бы (няветлівы)

~er Kerl — грубіцн

~er Únfug — хуліга́нства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

harsh [hɑ:ʃ] adj.

1. гру́бы, рэ́зкі

2. суро́вы; непрые́мны; лю́ты;

a harsh winter суро́вая зіма́

3. крыклі́вы (пра колер)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gminny

1. гмінны; валасны;

2. абшчынны;

3. грубы; вульгарны; простанародны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вуглава́ты, ‑ая, ‑ае.

З выступамі, няроўны. На поўдні з-за небасхілу высунулася чорная вуглаватая хмара. Гамолка. // З востра выступаючымі касцямі. Вуглаватая постаць. □ Марыля перасмыкнула сваімі вуглаватымі плячыма. Ткачоў. // перан. Няўклюдны, сарамяжлівы. Вуглаваты падлетак. // перан. Рэзкі, грубы. Вуглаваты характар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)