grob
a
1) гру́бы, вялі́кі
2) неачэ́саны
~e Árbeit — чо́рная рабо́та
3) гру́бы (няветлівы)
~er Kerl — грубіцн
~er Únfug — хуліга́нства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
harsh [hɑ:ʃ] adj.
1. гру́бы, рэ́зкі
2. суро́вы; непрые́мны; лю́ты;
a harsh winter суро́вая зіма́
3. крыклі́вы (пра колер)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
башыбузу́к
(тур. bašybozuk)
1) салдат нерэгулярных турэцкіх войск у 18—19 ст.;
2) перан. грубы, бязлітасны, жорсткі чалавек.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
эўфемі́зм
(гр. euphemismos, ад eu = добра + phemi = гавару)
слова або выраз, якім замяняюць непажаданы, грубы або непрыстойны выраз.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
gminny
1. гмінны; валасны;
2. абшчынны;
3. грубы; вульгарны; простанародны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вуглава́ты, ‑ая, ‑ае.
З выступамі, няроўны. На поўдні з-за небасхілу высунулася чорная вуглаватая хмара. Гамолка. // З востра выступаючымі касцямі. Вуглаватая постаць. □ Марыля перасмыкнула сваімі вуглаватымі плячыма. Ткачоў. // перан. Няўклюдны, сарамяжлівы. Вуглаваты падлетак. // перан. Рэзкі, грубы. Вуглаваты характар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тапо́рны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да тапара.
2. перан. Грубы, нязграбны, як тапаром зроблены. Тапорная мэбля. / Пра чалавека, яго фігуру, твар і пад. Лабановіч першы раз бачыць такую брыдкую, няўдалую жанчыну. Постаць яе няскладная, тапорная. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Дуба́с ’вялікі, тупы нож’ (Нас.: Вілен., Ковен., Гродз. губ.). Укр. дубас ’вялікі нож’. Няясна. Параўн. фармальна ідэнтычнае, але з іншым значэннем рус. дуба́с ’від лодкі’. Магчыма, спачатку ’лодка грубай работы’ > ’грубы прадмет’. Параўн. у рус. гаворках (СРНГ, 8, 223): дубас «с заостренным носом и тупою кормою грубой работы, наподобие простого корыта». Адсюль, відаць, метафарычна: ’грубы, тупы прадмет’ (> ’тупы нож; тупы, вялікі нож’). Лексему дуба́с ’лодка’. Фасмер (1, 548) выводзіць ад *dǫbъ ’дуб’ (насуперак Міклашычу, які зыходзіў з тур. tombaz).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
únfein
a
1) няве́тлівы, недаліка́тны
2) грубы́ (напр. смак)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
úngehobelt
a
1) неабстру́ганы, неачэ́саны; негаблява́ны
2) гру́бы, некульту́рны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)