(н.-лац. gastritis, ад гр. gaster, -tros = страўнік)
запаленчае захворванне слізістай абалонкі страўніка (востры г., хранічны г.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ко́нчык, ‑а, м.
Памянш.да канец (у 1, 5 знач.). // Пра востры ці звужаны канец чаго‑н. Кончык іголкі. Кончык носа. □ Некалькі год назад раней звычайнага — у ліпень — пажоўк кончык вяршаліны [таполі].Аляхновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Брыж1 ’рабро дошкі’ (Інстр. II, таксама брыд), ’востры край, вугал граняў’ (Нас., Бяльк., Гарэц.). Лаўчутэ (Лекс. балтызмы, 18–19) лічыць, што гэта словы (толькі беларускае) на слав. глебе не этымалагізуецца і таму з’яўляецца запазычаннем з балт. моў (літ.brỹžis ’рыса, лінія’; да літ. слова гл. Фрэнкель, 1, 56). Этымалогія, бясспрэчна, няправільная. У гэтым жа значэнні ўжываецца і брыд. Як вядома, слав.*bridъ (утворанае суфіксам ‑d‑ ад *bri‑ti) азначала і востры’. Параўн. рус.дыял.бри́дкий, бри́ткий ’востры’ (пра інструменты), ст.-чэш.břidký ’востры’ (břidký meč), чэш.břitký ’тс’, серб.-харв.бри̏дак ’востры’ (бритка cабља) і г. д. (прыклады гл. Бернекер, 86; Гебаўэр, Sl. stč., 103; Махэк₂, 73; Слаўскі, 1, 47). Брыж з’яўляецца j‑вым варыянтам да брыд ’тс’ (адносна форм на ‑j‑ параўн. славен.brȋja (*bridja) горкасць’). Параўн. яшчэ брыды́ ’канцы клёпак’ (гл.), брэд ’вастрыё нажа’ (гл.). Сюды ж, напэўна, і брыж ’венца посуду’ (Лысенка, СПГ). Гл. Краўчук, Бел.-рус. ізал., 60.
Брыж2 (род. брыжа́) спінка ў ложку’ (КЭС). Відавочна, таго ж паходжання, што і брыж1 (гл.): ’востры край’ → ’рабро’ → ’спінка’.
Брыж3 ’выступ у коміне, на які што-небудзь кладуць’ (Інстр. I). Не вельмі лёгка рашыць, куды адносіцца гэта слова: да брыд ’востры край дошкі’ (гл. брыж1, 2) ці да брыж ’складка’ (гл. брыжы1). Хутчэй за ўсё брыж3 адносіцца да брыжы ’складкі, бардзюр’ (< польск.), таму што і ў польск. мове bryże азначаюць розныя выступаючыя прадметы (гл. Варш. сл., 1, 216).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Кант ’востры бераг, край, рабро чаго-небудзь’, ’аблямоўка’, ’кайма’ (ТСБМ, Клім., Сцяшк.; гродз., З нар. сл.), драг.кант, кантэ ’стрэлкі ў адпрасаваных штанах’ (Лучыц-Федарэц., вусн. паведамл.). З польск.kant ’край, востры бераг’, якое з ням.Kante < ст.-франц.cant ’вугал’, < лац.canthus ’куток у воку’, ’вобад кола’ (Слаўскі, 2, 43–46; Фасмер, 2, 181).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вастры́ць ’вастрыць’. Рус.остри́ть, укр.гостри́ти, чэш.ostřiti і г. д. Слав.*ostriti — вытворнае ад *ostrъ. Гл. во́стры.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэўматы́змм.мед. Rheuma n -s, Rheumatísmus m -;
суста́ўны рэўматы́зм Gelénkrheumatismus m, Gelénkrheuma n;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
acrid[ˈækrɪd]adj.
1.е́дкі, во́стры (пра пах, дым і да т.п.)
2. рэ́зкі, з’е́длівы;
an acrid remark рэ́зкая заўва́га
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
biting[ˈbaɪtɪŋ]adj.
1.во́стры; прані́злівы; прані́клівы;
a biting wind рэ́зкі ве́цер
2. з’е́длівы, саркасты́чны;
biting words з’е́длівыя сло́вы; шпі́лькі
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
кады́к, ‑а, м.
Выпнутая храстковая частка гартані ў мужчын. Твар .. быў як набрынялы, і кадык выпіраў з расшпіленага мундзірнага каўняра.Чорны.Каўнер кашулі балюча ўрэзаўся ў востры кадык, так, што перахапіла дыханне.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dojmujący
пранізлівы;
dojmujący chłód — пранізлівы холад;
dojmujący ból — рэзкі (востры) боль
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)