lyric
[ˈlɪrɪk]
1.
n.
1) каро́ткі ліры́чны ве́рш
lyrics — сло́вы да пе́сьні
2) лірыка f
3) лі́рык -а m., ліры́чны паэ́т
2.
adj.
ліры́чны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
знява́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад зняважыць.
2. у знач. прым. Пакрыўджаны, абражаны, прыніжаны. У верш [Ю. Таўбіна] увайшла тэма зняважанай, скатаванай Заходняй Беларусі. Бярозкін. / у знач. наз. знява́жаны, ‑ага, м.; знява́жаная, ‑ай, ж. [Янка Купала] умеў быць пяшчотным, калі пісаў пра зняважаных і пакрыўджаных. Шкраба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыфіра́мб, ‑а, м.
1. У Старажытнай Грэцыі — урачыстая харавая песня ў гонар бога Дыяніса. // Хвалебны лірычны верш.
2. перан. Перабольшаная пахвала; усхваленне. Табе складаю дыфірамб, Пяро маё — таварыш верны, Калі сягоння ў час вячэрні Звіняць лісты, як гулкі ямб. Танк.
•••
Пець дыфірамбы гл. пець.
[Грэч. dithyrambos.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усе́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад усячы, усекчы.
2. у знач. прым. Спец. Такі, верхняя частка якога адсечана плоскасцю, паралельная да асновы. Усечаны конус.
3. у знач. прым. У граматыцы і літаратуразнаўстве — з усячэннем (у 2 знач.). Усечаная абрэвіятура. Усечаны верш. Усечаны дактыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
эраты́чны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн.
1. Які мае адносіны да эротыкі. Верш яго [Авідзія] гнуткі і прыгожы; у арганічным спалучэнні з эратычнай тэматыкай ён асабліва прыцягваў увагу чытачоў. Майхровіч.
2. Празмерна пачуццёвы; звязаны з эратызмам. Канстанцін Міхайлавіч папракаў.. [Нікановіча] за танныя эратычныя эфекты, за дробязнасць фабулы. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rhyme1 [raɪm] n.
1. ры́фма
2. рыфмава́ны верш;
nursery rhymes дзіця́чыя ве́ршы
♦
there’s no rhyme or reason гэ́та не ма́е нія́кага сэ́нсу;
without rhyme or reason ≅ ні к сялу́ ні к го́раду; ні да во́ка ні да бо́ка
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
імправізава́ць
(іт. improwisare, ад лац. improvisus = непрадбачаны)
ствараць што-н. без папярэдняй падрыхтоўкі, на хаду, у час выканання (напр. і. верш).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
канта́та
(іт. cantata)
1) буйны музычны твор урачыстага, лірыка-эпічнага зместу для хору, саліста і аркестра;
2) урачысты лірычны верш, ода.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
compose
[kəmˈpoʊz]
v.
1) склада́ць
2) склада́ць (верш, плян), кампанава́ць (му́зыку)
3) Print., Brit. набіра́ць (тэкст)
4) супако́йвацца
Compose yourself! — Супако́йся! Трыма́й сябе́ ў рука́х!
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прачу́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прачуць.
2. у знач. прым. Прасякнуты пачуццём. Грыміць напружанай хадой Вялікіх творцаў пакаленне... Ім верш прыветны, сціплы мой, Маё прачутае ўслаўленне. Хадыка. Прачутае жывое слова, Як сталь адменнага ліцця, Грымела мужна і сурова Над злой няпраўдаю жыцця. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)