blitzkrieg [ˈblɪtskri:g] n. mil. блі́цкрыг, мала́нкавая вайна́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ако́пны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да акопа. Акопныя работы.

•••

Акопная вайна гл. вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мала́нкавы

1. мо́лниевый;

2.: ~вая вайна́ молниено́сная война́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Раць ’войска, ваенны атрад; бітва, вайна’ (ТСБМ, Сержп. Казкі). Параўн. рус. рать, укр. рать ’бітва, змаганне; войска’, серб.-харв. ра̏т ’вайна’, балг. рат ’вайна; войска’, ст.-слав. рать ’бітва, бой, барацьба, вайна’. Прасл. *ratь выводзіцца з і.-е. *rō‑ti‑s (Глухак, 519), параўн. ст.-інд. ṛtìs ’напад’, авест. ərətiš ’энергія’, грэч. ἔρις ’спрэчка, спаборніцтва’, ст.-в.-ням. ernust, с.-в.-ням. ernest ’барацьба, сур’ёзнасць’, лат. erroties ’злавацца’. Гл. таксама ра́таваць, ратны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бактэрыяло́гія, -і, ж.

Навука пра бактэрыі.

Дасягненні ў галіне бактэрыялогіі.

|| прым. бактэрыялагі́чны, -ая, -ае.

Бактэрыялагічная вайна (з прымяненнем хваробатворных бактэрый як сродку масавага паражэння).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшуме́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; -мі́; зак.

1. Скончыць шумець.

Адшумелі дажджы.

2. перан. Прайсці, закончыцца (пра што-н. шумнае, гучнае).

Адшумела вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прэвенты́ўны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які папярэджвае, прадухіляе што‑н.; засцерагальны. Прэвентыўная прышчэпка.

•••

Прэвентыўная вайна гл. вайна.

[Ад лац. praeventus — які папярэджвае, засцерагае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

price war [ˈpraɪsˌwɔ:] n. «вайна́ цэн»; цэ́навая канкурэ́нцыя

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рэ́йкавы

1. ре́льсовый;

2. ре́ечный;

○ ~вая вайна́ — ре́льсовая война́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусто́шыць, -шу, -шыш, -шыць; незак.

1. што. Рабіць пустым, бязлюдным, руйнаваць.

Вайна пустошыла ўсё на зямлі.

2. перан., каго-што. Пазбаўляць маральных сіл, душэўнага багацця.

П. душу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)