міліцэ́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да міліцыі, міліцыянера. Міліцэйскі пост. □ Сяргей Карнілаў быў папярэджаны, што недзе з тылу прабіваецца конны міліцэйскі атрад. Дзенісевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парнакапы́тныя, ‑ых.

Атрад млекакормячых, якія маюць на кожнай канечнасці 2 ці 4 пальцы (капыты), да якога адносяцца свінні, вярблюды, авечкі, козы, буйная рагатая жывёла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піскляня́ і пісклянё, ‑няці; мн. ‑няты, ‑нят; н.

Абл. Кураня, птушаня. Разам кормяць пісклянят, Хітрых і свавольных, Разам лётае атрад Па лугах раздольных. Агняцвет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяціты́сячны, ‑ая, ‑ае.

1. Ліч. парадк. да пяць тысяч.

2. Які складаецца з пяці тысяч. Пяцітысячны атрад.

3. Разм. Коштам у пяць тысяч рублёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мабі́льны

(фр. mobile, ад лац. mobilis = рухомы)

рухомы, здольны хутка перамяшчацца, неадкладна дзейнічаць (напр. м. атрад).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

sztandarowy

1. сцягавы;

poczet sztandarowy — атрад сцяганосцаў;

2. галоўны; вядучы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

двухкрылы, ‑ая, ‑ае.

1. З двума крыламі. Двухкрылае насякомае.

2. у знач. наз. двухкры́лыя, ‑ых. Атрад насякомых з адной парай крылаў (мухі, камары і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дывізіён, ‑а, м.

1. Асноўнае тактычнае і агнявое падраздзяленне ракетных войск і артылерыі. Артылерыйскі дывізіён. Ракетны дывізіён.

2. Атрад ваенных караблёў аднаго класа. Дывізіён мінаносцаў.

[Ад фр. division — дзяленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапончатакры́лы, ‑ая, ‑ае.

1. З празрыстымі крыламі, падобнымі на перапонку.

2. у знач. наз. перапончатакры́лыя, ‑ых. Атрад насякомых, якія маюць дзве пары празрыстых перапончатых крылаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

czambuł, ~u

м. гіст.

1. атрад (у татар);

czambuł Tatarów — атрад татар;

2. уст. набег; напад;

wyciąć (potępić) w czambuł — знішчыць; выбіць дашчэнту

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)