высві́стванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высвістваць — высвістаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высвятле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высвятляць — высветліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высе́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выседжваць — выседзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высіле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высіляцца — высіліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высі́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высільвацца — высіліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высква́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскварваць — выскварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выскрэ́бванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскрэбваць — выскрабці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выскуба́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскубаць — выскубці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выску́бванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выскубваць — выскубці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выслаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстаўляць — выславіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)