высо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высочваць — высачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выспява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выспяваць — выспець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выстаўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстаўляць — выставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высту́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстуджваць — выстудзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высту́кванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выстукваць — выстукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высыса́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высысаць — выссаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высяваць — высеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высякаць — высечы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высяляць — выселіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытлумачэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вытлумачваць — вытлумачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)